Speciaal voor deel-nemers van De Vrije Mare

Onderstaand zijn drie ontwikkelingspoorten vrijgegeven die aan de orde zullen komen en op de dag zelf zal Marieke afstemmen op wat nodig is.

Ontwikkelingspoort 1

ONVERZETTELIJKHEID UITDRUKKEN NAAR ONTOELAATBARE ZAKEN

Innerlijke onverzettelijkheid tonen volstaat wanneer zaken uit de hand dreigen te lopen en ogenschijnlijk niet meer ordelijk kunnen verlopen.

Zij die rechtstreeks uitstaan met handhaving van juist beleid ten overstaande van anderen, dienen zichzelf te behoeden bij uitvoering van taken.

Wie daarom zelfverzekerd en innerlijk staand is in het recht om ontoelaatbare zaken te weerhouden, behoeft vooral hierin zichzelf.

De mens wordt opgeleid ontegenzeggelijk zichzelf te handhaven binnen verdraaiing van feiten en aantijgingen die niet serieus genomen kunnen worden.
Innerlijke fierheid pareert onverzettelijk gedrag wat wordt ontmoet.

Zo, verlies u niet in dat wat op onzuiverheden stoelt.

Ontwikkelingspoort 2

ONGENOEGENS PAREREN TER BEHOUD VAN VERLIES VAN EIGENHEID

Langdurig uitstaan met ongenoegens die alom overheersen, doet de mens geen goed.
Het creëert opruiend gedrag en staat te weinig stil bij wat de mens wezenlijk zélf behoeft ter verblijding van zijn eigen bestaansrecht.

Met andere woorden:
De mens behoeft verinnerlijking alom. Dit in plaats van verlies van eigenheid door ongenoegens bovenal ten toon te spreiden en daarmee ook anderen te bevlekken.

Wie tracht zijn gedachten zuiver te belijnen en ongenoegens te pareren door zelfstandig verinnerlijkingsprocessen centraal te stellen,
die behoedt de eigen moed om met een rein geweten, het onzuivere wat zich toont, te belichten.

Ontwikkelingspoort 3

VRIJ EN ONAFHANKELIJK GEDRAG IN OMGANG MET DE MEDEMENS

Kwalitatief zich vrij en onafhankelijk te gedragen vraagt innerlijke censuur
die bestaat uit zichzelf bij de hand te nemen binnen ongepaste situaties die verinnerlijking in de weg staan.

Wie zich afzet tegen de mens en menswaardigheden, kan zichzelf niet verblijden met het alleenrecht zichzelf te mogen zijn te allen tijde.

Slechts wanneer onuitgesproken de mens zichzelf belieft én zich vrijwaart van nadelige inmenging van derden,
pas dán kan men zichzelf kwalitatief vrij en onafhankelijk gedragen.

Zo belast de medemens niet onnodig met kritiek wanneer men het zelfleven niet serieus beantwoord heeft.