Ontwikkelingspoorten

In de veelbelastheid van deze tijd
is het voor velen veelvragend
om zelfstandig de eigen balans te behoeden.

Echter dít is waar het waarachtig om gaat
in tijden van verandering.

Wie zich mee laat sleuren
in alle uitgesproken en onuitgesproken denkwijzen,
doet zichzelf tekort,
omdat de aangrijpendheid hiervan
het eigen innerlijk zelf uit balans brengt.

Innerlijk standvastig blijven
is waar het nú om gaat
vanuit innerlijk zelfgeloof.

De wereld kent zijn opmaak
maar de mens is allereerst verantwoordelijk voor zichzelf,
op een wijze dat hij medegenoot wordt
in herbalancering van velden
die anders deconstructief
de samenlevingen doen ontwrichten.

Verblijding op vernieuwing
verdient standvastig betoon,
ondanks de ruis die alom zichtbaar is.

Wie zich vergaloppeert door het huidig moment,
slechts aanwijsbaar als niet juist aan te wenden,
ziet voorbij aan het zaad
wat in de gerulde grond aanwezig is.

Men dient vooruitzichten blijvend te eerbiedigen
en inzet daartoe niet te staken door hopeloosheidsbeleving.

Wát men zelfstandig kan doen behoeft geen nalating.

Veeleisendheid is een subjectief gegeven.
Wat de één moeiteloos verricht
is voor de ander een opgave.

Niettegenstaande dat
neemt de overvraagdheid toe
naar iedere enkeling die zich wenst te verhouden
tot wat het wereldnieuws hem brengt.

Zorgvuldige omgang hiermee
op een wijze die geen overlading teweegbrengt,
creëert blijvende innerlijke rust.

Wie ontzetheid de regie laat voeren
verkwanselt menigmaal het eigen zelfbewustzijn
én het perspectief wat daarvanuit gaat
binnen moeizame tijden.

Veeleisendheid aan banden leggen
is een persoonlijke taak aan de mens zélf gericht
opdat de nadelen van veel omvangrijke omgang
met al wat gaande is
niet onnodig tot overbelasting leidt.

Zo, zie jezelf aan binnen het perspectief
van natuurlijke sturing te betrachten
naar al wat is in de maat van zelfbekentenis.

Liefdeloosheid
welke ontstaat in het contact van de een tot de ander,
maar somtijds zich ook grootschalig doet kenmerken,
verdient het om liefde te plaatsen
tegenover dat
wat zich vanuit liefdeloosheid doet kenmerken.

Bewustzijn hiervan
maakt dat men zich schoolt
binnen innerlijk onafhankelijke gedragingen
waarin liefde centraal staat
en men indirect genezend uitstaat
tot het veld waar liefdeloosheid zichtbaar is.

Wie liefdeloosheid langdurig kan negeren
en liefde daartegenover (op)stelt,
zal bemerken dat liefde uiteindelijk
onoverwinlijk blijkt te zijn.

Voorbij de verhardingskrachten
en de beleving van desolaatheid
in het innerlijk belevingsveld van mensen
(ver)dient liefde de invulling te zijn
voor het nieuwe wat in hen kan gaan ontstaan.

Zo heb lief bovenal.

Veronachtzaming negeren is weldadig,
in het belang van zeker wetend
zaken vanuit zuivere intenties in te zetten
om het juiste te bereiken.

Wie valt over veronachtzaming in algemene zin
doet zichzelf tekort
wanneer de waarneming onbemiddeld blijft
door niet zelf
daar iets tegenover te plaatsen.

Wie blijft hangen
in het belijden van veronachtzaming
welke plaatsvindt elders
in individuen, groepen of een samenleving als geheel
verdient het om zich om te keren
en te zien wat wijsheid daarin mag bemiddelen,
daar wie wezenlijk afstand doet
van wat veronachtzaming teweeg brengt,
zichzelf bij de hand kan nemen
om het juiste daar tegenover te stellen.

Niet vanuit bewijsvoering
niet vanuit beleringsgedachten
maar vanuit de eenvoud
dat wát men toont
duiding krijgt.

Verlies incasseren
en open van hart blijven
is dat waartoe mensen uitgenodigd worden in deze tijd.

Verwachtingsloos zichzelf nabij zijn
in het loslaten van denkbeelden, aannames
en dat waarop men hoopte,
omdat, wie in zichzelf gekeerd blijft
en daarmee onvoorwaardelijk zichzelf weet lief te hebben,
omgang verkrijgt met dat
wat in aanvang wellicht onverdraaglijk leek.

Wees daarom bewust van het bemiddelend aanwezig zijn
in dat wat men nodig heeft
om verlies te verdragen
zonder zelfverlies hierin te kennen.

In nuance bemiddelend spreken, diep doorleefd

20201102 Ontwikkelingspoort
Veelzeggende oproepen vrijgeven
met de intentie
anderen te betichten van nalatigheden,
doet de gemeenschap niet goed.

Wie zichzelf voorbij spreekt
om anderen te bevoogden
het beter te bemiddelen
dan wat men zelf nalatig doet,
doet niet alleen zichzelve tekort daarmee
maar ook anderen die het betreft.

Wie spreekt
buitengewoon bemoedigd door zichzelf
om in nuance
zaken diep doorleefd naar buiten te brengen,
beperkt daarmee de schade die anderen oplopen,
wanneer men zich dient te voegen
in de zelfbeleving van de persoon
die tot spréken is geraakt.

Zo zie spreken als bemiddelend,
niet vanuit overtuigingskracht en werving,
maar om het eigen belevingsveld doorgang te geven,
bemiddelend daarin te zijn tot anderen
die zelfgericht aan kunnen nemen
of zelf kunnen verdiepen
wat hen bereikt.

De beïnvloeding van opruïendheid is verstrekkend en belet de ander zijn eigen gedachten te bepalen

20201102 Ontwikkelingspoort 2
Opruiende gedachtegangen
creëren onrust in de mens zelf, bovenal.

Echter, de beïnvloeding van opruïendheid
is verstrekkend,
omdat velen zich niet zelfverzekerd verankerd weten
in hun eigen stille midden.

Hiermee aangevende
dat wie zichzelf niet zeker acht
rondom waar hij zich bevindt,
sterk opgezweept kan worden
door opruiende gedachteningevingen van anderen
die wijd verspreid worden.

Wie het eigen stille midden niet centraal stelt,
zal bevoogdend optreden
ten opzichte van hoe anderen
hun eigen zelfwerkelijkheid ervaren
en hen op sleeptouw wensen te nemen
in het kielzog van de eigen gedachteninmenging
die plaatsgevonden heeft ten opzichte van deze persoon.

Zo wees bereidwillig
opruïendheid los te laten,
slechts bemiddelend te spreken
vanuit de eigen gedachteningeving
en de ander vrijlatend daarin te ontmoeten
daar deze zelfonderzoekend dient te zijn
hoe onderwerpen in hemzelf plaatsnemen,
op een wijze
passend bij zijn eigen persoonlijkheidsbesef.

Spreek daarom immer vanuit rust,
zelfbewogen en bemiddelend
in verstaanbaarheid daarvan naar anderen,
beseffende dat de ander volstrekt zichzelf hierin verdient.

Bekén ruiterlijk wat nog niet in detail gekend wordt

Veelaangevendheid komt menigmaal voort
uit te weinig detailbewust bekend te zijn
met de onderstromingen van onderwerpen
waarop men zich veelgevend naar buiten toe presenteert.

Wie niet bij kennis machtig is
omtrent wat wezenlijk gedeeld kan worden,
kan makkelijk in alomgevende begrippen
zaken eenvoudiger berichten;
echter, dit doet tekort
aan wat er diepgaand gaande is
in de onderwerpen waarover men zich duidt.

Detailkennis is in de huidige tijd steeds belangwekkender
omdat wie wezenlijk geïntegreerd heeft
alle deelgebieden waarover men spreekt,
daardoor ook gezaghébbend kan spreken.

Niet immer zijn de aantoners van gezag
thuis in de deelgebieden die beoefend dienen te worden
om ruiterlijk te bekennen waartoe men zich verhoudt;
men tracht te doen naar beste kunnen.

Slechts wanneer velen zich aaneen scharen
in detailwerking van deelgebieden bekend te maken,
pas dan kan samenhang leiden
tot een groter en machtiger
bekendmaking van fundamentele kennis,
daar de doorleving van de kennis
geëerbiedigd kan worden.

Met andere woorden: de samenhang die ontstaat vanuit doorleving van de afzonderlijke deelgebieden, dát is de meerwaarde van kennisoverdracht; en wanneer gedeeld wordt zónder diepgaande belevingsvelden op de deelgebieden, dan is het kretologie die nergens toe leidt uiteindelijk, omdat het dan versnippering teweegbrengt en verzaking van verantwoordelijkheden, omdat men het geheel niet omarmt.

Wie het ongerijmde een te grote plaats geeft in zijn leven vanuit angstbeperkingen, leeft niet volop.

20201102 Ontwikkelingspoort 4
Ongerijmde angst is veelvoorkomend
in culturen en menselijke samenlevingen
waar men niet kan overzien
waartoe de samenhang leidt.

Wie zich bewust is van ongerijmde angst,
wat veelal niet vóórkomt
omdat men zich dat niet bewust wenst te maken,
lijdt menigmaal aan vrees vooraf,
omdat men zelfbepalend wenst te worden
hoe men zich kan verhouden
tot dat wat zich nog niet toont.

In plaats van overgave te betrachten aan het ongeziene
en te doen naar beste kunnen
om zichzelf te betrekken en te blijven betrekken,
laat men zich in met het fenomeen angst,
wat het heden doet vervagen in actualiteit,
in zijn met wat is.

Wie het ongerijmde
een te grote plaats geeft in zijn leven
vanuit angstbeperkingen,
leeft niet volop.

Daar dient men weet van te hebben.

Toelichting.
Bijvoorbeeld dieren hebben daar een verfijnd afstemmingsbelevingsveld op, maar ook zij voelen doorsnee zaken niet letterlijk dagen van te voren aan. Bijvoorbeeld een muis ervaart geen dagen van te voren dat een havik op hem zal gaan loeren, dat ervaart hij het moment vlak daarvóór en al die tijd moet de muis gewoon zichzelf léven. Nu in het geval van het Corona-virus en wellicht ook andere ziektes die nog ontstaan of gewoon andere omstandigheden van fysieke beperking, die kunnen deels mee aangevoeld worden. Maar het is vaak dat je vlak daarvoor voelt, als je goed afgestemd bent, dat je op moet letten, dat je ineens voelt: ‘bij die persoon moet ik opletten niet te dichtbij te komen’. Of ineens ben je wakker op een trottoir, dat je denkt ‘oh, ik moet opletten met oversteken’, omdat je eigenlijk normaal al gedachteloos overgestoken zou zijn. Dus het zijn eigenlijk die momenten dat je goed in het heden aanwezig bent, goed afgestemd in jezelf, dat je een soort natuurlijke alertheid ontmoet. Echter, het is maar weinig mensen gegeven om voortdurend goed in balans te zijn, want het hoort ook bij het oefenproces van de menselijke evolutie dat je vaak in disbalans bent, juist omdat je dat moet leren herstellen en je weer bewuster om mag leren gaan met situaties. Dus het zoekproces is van ‘heb ik voldoende afstemming op het moment om geestelijk wakker te blijven, maar niet in angst te verkeren’.

We hadden laatst bij een zoom-bijeenkomst een mooie vraag van iemand die bezig was met de Cursus In Wonderen en hij vroeg ‘moet je niet altijd in Zijn zijn en niet denken?’. Ik heb heel nuchter gezegd: ‘Heb je ooit een niet-denkend mens ontmoet?’. We zijn gewoon mens met alle beperkingen én we denken. En als Zijn inhoudt dat we gewoon onze authenticiteit dienen te leven en dat verstillingsmomenten er zijn om onze authenticiteit weer te hervinden en ons op ons eigen spoor te zetten, dan is er niets aan de hand. Maar dat hoeft niet te betekenen dat we vooral niet moeten denken en alleen maar ons hele leven mediterend aanwezig moeten zijn. We zijn straks na onze dood al in dat veld, in de onstoffelijke wereld, dát hoeven we hier niet overmatig te leven; hier leren we als mens authentiek te zijn en daarmee tot ZIJN te komen.

Innerlijk gezaghebbend spreken komt voort uit zielsbewust spreken omtrent dat wat wezenlijk gaande is.

Ontwikkelingspoort 20100623-01
Innerlijk gezaghebbend spreken
komt voort uit zielsbewust spreken
omtrent dat wat wezenlijk gaande is.

Het betreft niet het uiterlijk betoon als eerste,
maar het verlegt de grenzen van verantwoordelijkheid in iedere deelnemer
die zich hiertoe zielsopgeroepen wordt.

Gezaghebbend spreken
zoals dit doorsnee geschiedt
met algemene toestemming, 
is veelal gekunsteld van aard en willend gericht
en niet verbonden in wezenlijkheid
met wat zielsoprecht gekend wordt
in onafhankelijke staat.

Men verlegt de grenzen omtrent wat men wenst te betonen
zonder rekenschap af te leggen van diepere dimensies in zichzelf.

Hierdoor voegen zij zich in werkelijkheden
die te weinig zijnskracht gericht zich doen aftekenen
op basis van wezensechte kenmerken en doelstellingbehoefte.
Dit maakt dat gezaghebbend spreken
menigmaal één frase uitbeeldt
van dat wat het wezend-echt kan zijn.

Wie dieper geletterd, 
zichzelf beoefent in luistervaardig zijn
naar wat men uit zichzelf verneemt,
oefent daarmee in gezaghebbend sprekend te worden.

Wie voorbij gaat aan zelfkennis
doet zichzelf en anderen uiteindelijk geen goed.

Toelichting.
Gezaghebbend spreken kan je niet aanleren. Gezaghebbend spreken betekent dat je helemaal verweven bent van binnenuit, op een wezensecht niveau, met dat wat je vertolkt middels spreken of middels gezaghebbend gedrag, omdat je daarmee helemaal samenvalt. Maatschappelijk gezien is gezaghebbend spreken noodzakelijk in heel veel rollen waarin dat verwacht wordt. We worden in onze maatschappij verleid tot respect naar gezaghebbend spreken, wat wezensvreemd is, als mensen zaken vertolken vanuit een eigen willendheid, welke te weinig diep doorvoeld in henzelf is opgestaan.
De weg om bij natuurlijk gezaghebbend spreken te komen, is door in aanvaarding en in rust te zijn met wat wezenlijk in doorleefdheid in jou actief is en daarvanuit verhalen. Met dat je dat doet, vergroot het ieders verantwoordelijkheidsbewustzijn.
Echter, als je niet doorleefd spreekt en teveel in wilskracht ingebed bent, dan kan je spreken wat je wilt maar een natuurlijke verantwoordelijkheid in anderen wordt daarmee niet geactiveerd. Wellicht wel plichtsgevoel en aanpassingsgevoel, etcetera. De maat waarin jezelf natuurlijk gezaghebbend bent op dat wat je uitdrukt, is de maat waarin je natuurlijke verantwoordelijkheid bij anderen activeert. Echter, als je zelf met kunst en vliegwerk gekunsteld gezaghebbend bent, dan roep je ook gekunsteldheid op bij derden en vind je te weinig een zuivere basis in natuurlijk verantwoordelijkheidsgevoel bij die ander, waardoor vele zaken zich niet toekomstbestendig kunnen uitdrukken. Soms herschrijven bedrijven hun doelstelling op het moment dat ze iemand in dienst nemen die in bevlogenheid doorleefd is op een bepaald item. Dat is gerechtvaardigd want die maakt anderen zielsbewuster van dat item. Iemand die veel doorleefd heeft, kan veel weidser visionair denken en voelen. Echter, als de wortels missen, mis je een stuk reëel uitzicht, ook in de toekomst. 

Krachtig zijn staat in relatie tot dat wat men wezenlijk in aanvaarding heeft te doen.

Ontwikkelingspoort 20100623 
Krachtig zijn
staat in relatie tot dát
wat men wezenlijk in aanvaarding heeft te doen 
waardoor vanuit het heden
zaken zich vooruit doen begeven
en men zichzelf daarin meeneemt.

Veel wensen zijn geen lang leven beschoren
wanneer men niet krachtig berust in wat ís
vóórdat men voorwaarts beweegt.

De spankracht van wensbaarheid
is gerelateerd aan het zelfinvoelend vermogen
om het startpunt van verandering te believen.

Alleen dán 
kan men bovengemiddeld vernieuwing initiëren langdurig van aard.

Toelichting 
Met andere woorden in liefde je er toe verhouden. Dat kan zijn in mildheid, mededogen, compassie, in een zuivere waarneming staand met wat er is, zonder het te verloochenen. Onze gedachtewereld kan grootse beelden creeren. Echter, een wens in daadkracht omzetten, daarvoor dien je de realiteit van dit moment te aanvaarden. Vaak kun je zien wat er in het heden allemaal ontbreekt, maar als je de realiteit van het heden helemaal toelaat, zonder zaken daarin te verdoezelen of te negeren, zonder zaken mooier of kleiner te maken dan ze zijn, en je gaat van daaruit je wensen vormgeven, dan beweeg jij mee in het traject waar stap voor stap die wens gerealiseerd gaat worden voor zover als mogelijk.
Als je een deel van de huidige realiteit ontkent of je gaat daar vervreemd mee overweg alsof het er niet toe zou doen of het minder mooi of mooier is dan dat het is, of dat je er helemaal geen gevoel nog naar toe kan leggen, dan ben je als het ware aan de slag met wat je wenst dat het ooit zal worden. Haak jij niet aan bij dit moment, dan houd je iets in het onderbewustzijn gevangen dat op een ander moment weer boven water kan komen. Veel mensen zijn zich daar niet bewust van, die zijn zo bezig met vernieuwen, dat ze te weinig bewust contact maken met de realiteit van vandaag. Hoe bewuster ze iedere dag contact houden met hoe het is, terwijl ze doorgaan met hun wenskracht te activeren dan bewegen ze als het ware dat collectieve veld ook mee naar die verandering toe.
Je spreekt dan steeds vanuit realiteitszin zonder te verloochenen waar je naar toe aan het richten bent. Doorsnee, geeft dat werknemers of medestanders in je vakgebied enorm veel rust als ze zo bevestigd worden in waar je ze nu zijn, in plaats van waar ze naar toe willen. Mensen hebben in aanvang nodig dat ze weten dat je met hen bent waar je vandaag bent, niet waar je overmorgen moet zijn of over tien jaar. Die tijdspanne is vaak te groot. Het doet mensen goed als ze zich benoemd voelen in waar ze in het hier en nu mee uitstaan, hoe frustrerend het soms ook is. Je betuigt zo ook respect naar de vermoeidheid die daarmee gepaard gaat en het gevoel van ingekapseld zijn in systemen en hoe doodmoe je kan zijn van verwachtingen etcetera. Als je alles in de naakte waarheid uitspreekt en vervolgens zegt dat de wereld groter is dan dit en dat je wilt streven naar vernieuwing met medeweten van waar men vandaag is, dan krijg je medestanders. Echter, als je een prachtig beeld schept voor straks en mensen voelen zich vandaag niet happy, bewegen ze niet met je mee. Ze hebben die bevestiging eerst nodig. Daar gaat deze poort over.

Krachtig zijn staat gelijk met het berusten in de aanvaardiing van hoe het vandaag is. Die realiteit onder ogen zien, dat is een enorme krachtige daad. Het is veel minder moedig om een toekomstscenario te bedenken dan vanuit aanvaarding te spreken van wat vandaag gaande is in bevestiging naar wat er vandaag actief is. Vanuit deze aanvaarding een toekomstscenario ontwikkelen in verbinding met de polen van het heden en de toekomst, dat is moedig. Veel toekomstscenario-denkers houden de verbinding met het nu niet vast. Die verbinding vraagt dus kracht.

Velen verhullen zich in nietszeggendheid en missen daarmee het zelfonderzoek en de dialoog met anderen.

Ontwikkelingspoort 20100909
Niets-zeggendheid vervalt
wanneer men zich aangewakkerd weet
anderen te verwittigen van wat in stilte leeft.

Wie zich voorbij de niets-zeggendheid uitspreekt
vindt anderen
die in staat zijn het niet eerder gehoorde
tot zich te laten komen,
in een grotere verstaanbaarheid uitgedrukt.

Niets-zeggendheid duldt geen omgevingsruis
en verkommert menigmaal van binnen
waardoor opluchting ontbreekt.

Dat wat zich geweten voelt van binnen,
wordt verzonden, onopgemerkt menigmaal,
naar derden die nietsvermoedend hierdoor geprikkeld raken
zonder dat zij uit kunnen geven dat waar vermoedens op bestaan.

Niets-zeggendheid is daarom menigmaal veelzeggendheid in de geest
zonder terugkomst van antwoord, opdat men zich veilig weet.

Niets-zeggendheid leidt menigmaal naar veroordeling toe
omdat men de ander niet opzoekt noch uitnodigt
en daardoor in gebreke blijft
in zelfluisterendheid aan de dag te leggen
in relatie tot dat waardoor men zich gestoord weet.

Kom daarom dieper bij uzelf
in bemoediging van beantwoording zelf
van dat wat storend lijkt.

Immers met een ruimere verkenning
beantwoordt u niet alleen uzelve
maar ook anderen tegelijkertijd.

Nietszeggendheid leidt zo niet tot een omweg
maar verklaart de weg tot zélf doen.

Dit creeert ongerijmdheid in gedragingen wederzijds
die niet of onvoldoende tot opluchting aanleiding geeft. 

Toelichting  
In onze maatschappij is het woord ‘nietszeggend’ gelabeld aan spreken zonder inhoud of betekenis. Zo wordt het hier niet bedoeld. Hier wordt het woord gebruikt in de oorspronkelijke betekenis. Mensen spreken in zichzelf over van alles en nog wat, wat hen raakt maar zijn te weinig zelfonderzoekend waarom het hen raakt. Wat het met hun eigen ontwikkelingweg uit te staan heeft en ze delen in samenzijn met anderen te weinig hun gedachten daarover op een wijze waarop ze het vrij kunnen geven zonder daarbij een ander te belasten. Dus ze hebben oppottende gedachtegangen menigmaal op die gebieden waar ze zich gestoord weten. In de waan van de dag voelen ze zich altijd wel ergens door gestoord. 
De zelfreflectie ontbreekt menigmaal wat die storing jezelf te zeggen heeft en dit wordt te weinig bespreekbaar naar de ander uitgedrukt.  Juist in het interactiespel waarin je ook oefenend bent een ander dieper te verstaan, zit je jezelf in de weg. Als je de motivatie en de beweegredenen van de ander kent waarom die doet wat die doet, dan wordt de compassie op een natuurlijke manier geboren en kan je ook makkelijker vergevingsgezind aan zaken voorbij kijken.
In het geval dat iemand blijvend iets opzettelijk storends doet, krijg je een hele mooie lering. Hoe jij je er toe wenst te verhouden. Als jij alleen maar pruttelt van binnen in je eigen gedachtegangen, neem je die lering te weinig op. Je wordt stuurs in karakter of raakt overprikkeld en je reactie wordt steeds korter door de bocht.
De oproep is niet alleen in ons eigen persoonlijk proces daar meer maatwerk op te leveren, maar ook om de dialoog die je in jezelf voert, de innerlijke dialoog, meer te activeren in relatie tot diepere zelf. Je kunt dit proces dieper ter hand nemen zodat je ook dialoogvaardiger je tot derden richt in verwondering tot wat ze je tonen, in plaats vanuit overprikkeldheid. Want de hele simpele vraag “Waarom doe je dat nou? Ik interpreteer het zus en zo, maar jij bedoelt het wellicht heel anders”. Of jij zegt iets en ik zeg: ‘ik denk dat je dat bedoelt maar bedoel je dat wel?’  Als je dit inzet, haal je de wind uit de zeilen die bol staan van overprikkeldheid. 

Veellievendheid te betrachten naar derden toe gericht kan het eigen gerief belasten wanneer in uitwisselingsgedrag het eigen zijn losgelaten wordt om de ander gerieflijker nabij te zijn.

Ontwikkelingspoort 20100915
Veel-lievendheid te betrachten naar derden toe gericht
kan het eigen gerief belasten,
wanneer in uitwisselingsgedrag
het eigen zijn losgelaten wordt
om de ander gerieflijker nabij te zijn.

In onderling verband staand,
is het wezenlijk van belang
zelfgerieflijkheid én naastengerieflijkheid
in verhouding te brengen
van het meest aangelegene. 

Dát is waartoe állen zich verhouden
in relatie staand tot zichzelf
en de behoeftesfeer die dít doet kenmerken.

Bij niet haalbaarheid daarvan,
is het wezenlijk van belang het hart naturel te laten spreken
in evenwichtigheid tot zichzelf alleen.

Hiermee beseffende
dat niet eenieder
tegemoet getreden kan worden bij voorbaat.

Zelfgerief staat de mens ten dienste 
om het gerief van anderen te erkennen. 

De erkenning die hieruit spreekt
maakt de afweging mogelijk
of zelfgerief
in relatie tot geriefbevinding van anderen kan plaatsvinden of niet.

Het allen gerieflijk laten zijn is menigmaal niet mogelijk. 

Zelfgerief te aanvaarden
als zijnde daarmee meer openstaand
naar wat anderen evenzo behoeven
is de voorzet die men maakt
naar meer gerieflijk zijn van allen.  

Toelichting. Je kan makkelijker opschuiven naar waar een ander behoefte aan heeft als je zelfgerieflijk veel aan je zelf toekomt. Als je dat te weinig voorzienend onderhoudt naar jezelf toe en je hebt je ingezet voor het gemeenschappelijke proces in dienstbaarheid, dan kan je je op jezelf aangewezen voelen en bemerken of dat nog wel gerieflijk aanvoelt of dat je je eigen grenzen overschreden hebt daarin. 

Bovengemiddeld aandachtig zijn, is een veelvragend proces voor hen die doorsnee tureluurs worden van ongezegd spreken naar hen toe gericht en letterlijk spreken zonder inhoudsoverdracht.

Ontwikkelingspoort 20101104-01
Bovengemiddeld aandachtig zijn,
is een veelvragend proces
voor hen die doorsnee tureluurs worden
van ongezegd spreken naar hen toe gericht
en (letterlijk) spreken zonder inhoudsoverdracht.

Deze veelvragendheid komt op
wanneer men angstig is
dat de dialoog niet beantwoordt
aan de essentie van het contact.

Bij veelvragendheidsgevoeligheid
is het daarom altijd belangrijk
om de essentie van het samenzijn
in bijzonderheid te belichten,
telkens weer,
om dwaalwegen te voorkomen
en opgelatenheid te mijden.

Toelichting.
Wat deze poort toont, is dat we heel serieus overweg dienen te gaan als we ons opgelaten voelen in gesprek met derden, want het is een signaal. Als je het herkent, kunnen er twee dingen aan de hand zijn. De ander is zonder hardop te spreken in zijn gedachtewereld in interactie met jou maar doet het niet direct, of de gesprekstrant die plaatsvindt mist de inhoud van de essentie waarop je met elkander bent. Het zal afhankelijk zijn van de vorm waarin je met elkaar bent of je dat prima vindt of niet. Echter, als je je opgelaten gaat voelen, dan dien je even extra alert te zijn. Want dan voel je vaak onbewust (en straks wellicht bewuster) dat het onderwerp weg beweegt van waar je mee samen bent. Dan kan je als gesprekspartner een stukje zelfreflectie uiten van dat gevoel, wat bij kan dragen om de essentie weer centraal te stellen. Zodat je daarna geen opgelaten gevoel hebt over gemiste kansen.

Je hebt mensen die zich prima kunnen bewegen in gezelschappen waarin niets gezegd wordt en wel steeds gesproken wordt, als in een warm bad voelen ze zich er helemaal in thuis. Ze kabbelen daar ook geweldig prettig in want ze zijn niet zo zoekend naar essentie, maar naar gewoon praten omdat we bij elkaar horen. Er zijn ook mensen die heel veel hebben met taal en essentie, die worden helemaal knettergek in zo’n gezelschap want die moeten praten over niks in hun gevoel. En die moeten luisteren naar iets wat hen totaal niet interesseert. Dat wordt met deze poort bedoeld.
Je kunt ook in een gezelschap zijn waarin mensen jouw ‘anders zijn’ vrezen, dan kan je ook die energie voelen, al spreken ze het niet hardop uit, en dan kan je je ook opgelaten gaan voelen. In het algemeen kan je zeggen: mensen die meer van de dialoog willen weten om de gemeenschapszin te bevorderen, die zijn alert op essentie en verbinding. Als je je sneller dan gemiddeld aan de grens voelt komen van het verdragen van ongezegd spreken, dan heeft dat wellicht te maken met de taak die je in jezelf voelt om zaken meer naar de essentie te brengen. Dus met dat jij opgelatenheid ervaart, is het ook een behoorlijke spiegeling naar jezelf toe. 

Constructief samenzijn vindt plaats als het ongehoorde samenvalt met de toegeeflijkheid van anderen hier naar toe.

Ontwikkelingspoort 20101104
Constructief samenzijn vindt plaats
als het ongehoorde samenvalt
met de toegeeflijkheid van anderen hier naar toe.
Men kan niet dwingen dat anderen
meer oplichtend zijn in spreken en gedrag
dan dat men zelf wenselijk acht.

Toelichting
Zelfs als iemand niets gezegd heeft, kan je toch voelen als er van alles onderhuids gaande is. Zolang iemand dat zelf niet persoonlijk vrijgeeft in spreken of in doen en jij daar wel al bewust van bent omdat je die stemming oppakt van de ander, ben je aan het oefenen om daar toegeeflijk naar te zijn om de vrije wil van die ander daarin te respecteren. Dat is dus ook een kunstwerk in jezelf. Soms kan je denken ‘kom nou toch, wacht nou niet’ of ‘we voelen wel dat je geïrriteerd bent over wat er in de groep speelt maar kun je er niet zelf mee komen?’. Je kan allerlei associaties hebben, al of niet terecht, maar toegeeflijk zijn, afwachten op het moment van de ander, als gespreksleider heb je daarin iets te doen. Je kan het niet altijd oplossen voor de ander omdat die zelf verantwoordelijkheid moet nemen voor de eigen gevoeligheden. Je kan wel een sfeer scheppen zodat de ander zich veilig voelt te komen met wat dan ook.

Het is belangrijk het onvermogen van de ander daarin te respecteren. Dat is echt een goede aanvulling omdat het soms ook geen kwestie is van niet willen maar van nog niet kunnen. Daar zit een energieverschil in. Er zijn mensen die zich nog nooit uitgenodigd gevoeld hebben om te spreken. Waar een enorme beklemming omheen ligt om tot spreken te komen. En die beklemming moet gedurende de contacten in de weekstand gezet worden tot die losbreekt en de eerste woorden naar buiten glippen. Vaak zie je dan dat het spreken nog niet voldoet omdat in de fase waarin die klem ontgrendeld wordt, die persoon nog niet goed gestructureerd en genuanceerd kan spreken. want er is te veel inhouding aan voorafgegaan. Het verhaal komt er dan in brokken uit, niet goed geaccentueerd waar het nu precies over gaat. Het is dan vaak klatsboem en dan is er iets gevallen. Als je openheid hebt naar het moment van doorbreken van de ander, verdient dat misschien geen schoonheidsprijs, maar wel een compliment. 

Het kan ook voorkomen dat iemand oeverloos gaat spreken. Het is dan alsof er iets afgeroomd moet worden voordat het stil kan vallen. Als je dit gevoel erbij hebt, dan oefen je in gedogen en in aanvaarden. Echter, als het is onkies is, en het lijkt te gebeuren om belangstelling te winnen om het ego op te kloppen en te bevestigen (daar zit het nuanceverschil), dan doorbreek je het als gespreksleider, want dáár is de groep niet voor bedoeld. Als iemand af moet romen om bij de kern te komen dan gaat het nog steeds over de weg naar de essentie toe, maar als iemand de groep gebuikt voor egoklopperij, is dat níet de weg naar essentie toe en dan mag jet het doorbreken. Want dan spiegel je dat het nu om de essentie gaat en dat iedere deelnemer gelijk is en dat iedereen aandacht mag ontvangen in een groep.  

Zachtgeaarde stemmingen worden menigmaal getorpedeerd door hardvochtige stemmingswisselingen van anderen die inbreuk maken op wat men wezenlijk zelfgeaard ervaart.

Ontwikkelingspoort 20101104
Zachtgeaarde stemmingen
worden menigmaal getorpedeerd
door hardvochtige stemmingswisselingen van anderen
die inbreuk maken op wat men wezenlijk zelfgeaard ervaart.

Hardvochtigheid kenmerkt zich
door belangstellingloos
de ander te ontzetten binnen het aandachtsveld
naar zichzelf toe gericht.

Afstemming te aanvaarden naar personen
die zich hardvochtig gedragen ten opzichte van u,
maakt dat u blijvender in staat bent evenwicht hierin te bewaren.

Hardvochtigheid kenmerkt zich menigmaal
door blijvend teleurstellingen te hebben ondergaan
die niet zelfbeleefd doorleefd geraakt zijn. 

Verdriet heeft zich hierover verhard.

Compassievolle vergevingsgezindheid
verricht meer heilzaamheidsgedrag dan inhouding van uitdrukking.

Toelichting
Er wordt gesproken over de ‘zachtgeaardheid’. Dat staat in verband met een fijn gevoelsmatig contact in een omhullende betrokkenheid naar jezelf, haast als een warme haard waar je je in jezelf aan laaft. Je hebt niet de behoefte om verstrakt te communiceren. Je hebt geen afweer naar derden toe actief. Je zit niet in de verdedigingsstand, maar je bent gewoon open op een natuurlijke manier in een zachte stemming aanwezig, genoeglijk.
En terwijl je zo bent, is er iemand die ineens zich verbeten kan uitdrukken, die ineens scherpe opmerkingen maakt of snijdend zaken aanmerkt. Dat klieft in die zachtgeaardheid van jouw stemming. Hoe verhoud je je daartoe? Want menigmaal komen die zaken totaal onverwachts. Dat is één van de moeilijkste dingen.

Dat kan ook in een groep/gezelschap gebeuren. Er is sprake van een groepssaamhorigheid in jouw beleving en ieder zit daar op een mooie manier te delen diepgevoeld en betrokken naar elkaar toe en in één keer komt er een deelnemer die vindt het maar niets. ‘Waar heeft iedereen het over?’ Er komt een energie naar buiten die de samenzijnsfeer kan doen verstoren en ook verbijstering kan achterlaten omdat je het niet direct kan herkennen, kan doorvoelen, kan begrijpen, waardoor je er zelf ook ontdaan door kan raken.

Wat deze poort aangeeft, is dat je de compassie en het mededogen in jezelf dient te activeren, om te begrijpen dat wat die ander doet voortkomt uit een niet goed verwerkte pijn. Dat wil niet zeggen dat je niet serieus met de opmerkingen overweg dient te gaan, wie weet zegt diegene iets wat werkelijk hout snijdt. Dat wat ingebracht wordt in de groepssfeer, klieft als het ware de saamhorigheid ineens door midden.  Ook zit er verbetenheid op en er zit een gelijk-willen krijgen aan gekoppeld. Dat maakt dat de zachtgeaarde stemming waar iedereen zich nog zo thuis in voelde ineens doorbroken is. De wijze waarop de gespreksleider daar als eerste mee overweg gaat, creëert de toonzetting. Het is de vraag of je zo snel je compassie en mededogen actief hebt of dat je nog helemaal aan het shaken bent van verbijstering. Soms zijn beelden en ervaringen van derden heel hulpgevend om je te herinneren als jij er ineens zelf zo voorstaat.

Hardvochtigheid ontstaat, wanneer de gevoelens van eens, wel gevoeld zijn, maar niet doorleefd. Hierdoor sta je direct in contact met een veel grotere geschiedenis in deze persoon, dan dat er feitelijk tussen jou en de ander of tussen de groep en deze persoon plaatsgevonden heeft. En je bent niet in staat dat verleden en die geschiedenis vandaag op te lossen. Je kan het alleen maar scheiden van wat bij de groep hoort. Je dient het los te koppelen van het venijn of de onverwerktheid van het verleden. De reden waarom de opmerking zo snijdend is, is oud en heeft een andere grondoorzaak dan het heden. Dus als gespreksleider ga je dan ook bezig met wat je als mogelijke positiviteit (een terechte opmerking) eruit kan destilleren als hulp naar het groepsproces toe. Misschien zit die er helemaal niet in, maar wie weet ook wel. 

Doorsnee valt men stil, als het gebeurt in een gesprek. Als het één op één gebeurt in een dialoog met een ander en het wordt heel persoonlijk gericht, dan kan je daar ook aardig confuus van zijn. Dat is wat deze poort te zien geeft. Laat het niet in de stilte stilvallen, maar tracht vanuit compassie terug te reageren, de ander beleeft het zo. Compassievolle vergevingsgezindheid verricht meer heilzaamheidsgedrag dan inhouding van uitdrukking. Doe dit met ering naar je eigen zachtgeaardheid waarin je dit deelzaam vrijgeeft. 

Mildheidsbetoon geeft ruimte in overlegvormen.

Ontwikkelingspoort 20101116
Mildheidsbetoon
geeft ruimte in overlegvormen
die anders gewoonlijk zich niet tonen
op een wijze
waarin diepgang stelselmatig zich ontleed.
 
Veeloplettendheid,
negatief in uitdrukking,
wordt uit de weg gegaan 
wanneer de mildheid zich tooit.

Hierdoor wordt veeloplettendheid van bijsmaak verlost.

Toelichting.
Als mildheid de basistoon is van de contactlegging, vergroot je de diepgang en de aanvaarding van wat is. De mate van de mildheid vergroot het stelselmatig verdiepen, waardoor laagsgewijs de verdieping steeds dieper geinhaleerd kan worden. Iedere gespreksronde vergroot de mildheid zich. Daarom is het mooi dat de mildheid zich tooit, het is een genadevolle aankleding van het groepsgebeuren.
Het woord ‘stelselmatig’ duidt op het volgende:
Het is een bewuste inzet, zoals je het geraamte van een huis opbouwt voor wat vervolgens daarna in het huis kan gebeuren. En bij iedere volgende laag van nieuw betoon van mildheidsinbreng, vergroot je, als het ware, de verdiepingsruimte die daardoor ontstaat.
Dat houdt in, dat de gespreksleider als voorbeeld voor de groep, ook steeds weer een nieuwe toonzetting in mildheidsbetoon kan toevoegen.
Mildheid kan er in gelegen zijn dat je ziet dat iedereen zijn best doet en dat er misschien flaters geslagen worden, maar je benoemt dat ieder zijn best doet. Dat is mildheid. In plaats van vanuit je overoplettendheid verwijten te maken, kan je zeggen:  ‘We zitten hier met een groep mensen die ontzettend hun best gedaan hebben en nu bereid zijn om te leren van de flaters’. ‘Wat hebben we nou toch gedaan, laten we onze debacles eens goed onder de loep nemen. Daarna complimenteer je bijvoorbeeld de openheid in de groep. ‘Fantastisch zoals jullie oprecht gedeeld hebben, want we zien in dat oprechte delen hoe goed jullie het willen doen om hiervan te leren en we kunnen nu zien wat we met elkander nog niet hebben kunnen doen en we gaan nu een rondje doen binnen onze vermogens die we hebben’. Dus ook dat is weer een ronde mildheid, wie ben ik en waartoe ben ik in staat en waartoe ben ik nog niet in staat, wat we nu wel de komende tijd in verbetering kunnen neerleggen. Dan krijg je een inventarisatie heel persoonlijk maar ook groepsgewijs wat de mogelijkheden zijn. Stel je voor dat je deze rondes was begonnen zonder mildheid. Dan waren het vervolgens kritiekrondes geworden en aanscherping hoe het beter kan, maar met minder support van de anderen waardoor je allemaal geïsoleerde eilandjes gehad. 

Doortastendheid betrachten kan het groepsproces belasten wanneer geen volmondigheid bereikt is.

Ontwikkelingspoort 20101116
Doortastendheid betrachten
kan het groepsproces belasten
wanneer geen volmondigheid bereikt is.

Doortastendheid gade slaan,
verbindt de actoren tot meer doen
dan waar zij feitelijk toe willen of kunnen bewegen.

Wanneer doortastendheid als nadelig vermoed wordt,
dient men zichzelf dieper te herbergen in zichzelf
opdat het ongerief
opgewekt bewust gedeeld kan worden,
tijdig van aard.

Met andere woorden,
laat groepsprocessen niet door doortastendheid geregeerd worden
wanneer de gemeenschappelijke intentie daartoe ontbreekt.

Toelichting
Deze poort legt uit wanneer doortastendheid in het vaandel gezet wordt, te vroegtijdig, hetgeen wat onderhuids nog leeft, afgedekt wordt bij de deelnemers. Vaak zijn er dan enkelingen die een grote voorsprong willen behalen door iets af te tikken en zij bewegen dan maar door zonder voldoende bijval van derden daarin gekregen te hebben. Met name als groepsprocessen vermoeiend worden, komt die doortastendheid ineens hoog in het vaandel te staan, want dan wil men klaar zijn. Dat maakt ook dat er eenstemmigheid bereikt lijkt te worden, maar niets is minder waar, want in een later stadium komt dat waar men nog geen toestemming op gaf, alsnog naar boven.

Belangrijk is dat het bij besluitvorming altijd in het besluit meegenomen wordt, als mensen het er niet mee eens waren, wat hun gevoeligheden daarbij waren. Ook bij een meerderheidsbesluit is het belangrijk te benoemen wie er tegenstemden of er nog aarzeling bij voelden. Doortastendheid spreekt vaak van de unanimiteit en daar zit de vergissing. Dus ook al ben je gebonden aan een keuze op een bepaald moment, het betekent niet dat iedereen er mee instemde. Benoem dat. 

Haatdragende berichten ondermijnen door lieftallig gedrag ten uitvoer te brengen opdat bemiddeld wordt waar het wezenlijk om gaat, namelijk eenheid creëren.

Ontwikkelingspoort 20110113
Haatdragende berichten ondermijnen
door lieftallig gedrag ten uitvoer te brengen
opdat bemiddeld wordt waar het wezenlijk om gaat,
namelijk eenheid creëren.

Wanneer verschillen zich duiden
in omgang met wat het leven doet bezoedelen/bezoeken
dan komt het er op aan
vanuit eenvoud het leven te aanvaarden
op de wijze waarin het zich toont.

Haatdragendheid kan zich niet nadelig blijven tonen
bij oprecht liefdesbetoon langdurig.
Innerlijke vestingen, verharde emoties,
worden dieperliggend ondergraven en brokkelen af.

De keerzijde hiervan is
dat projectiematig het liefdesbetoon
onderuit gehaald wenst te worden
door degene die zich in haat gevestigd heeft.

Wees daarom bereidwillig van aard
haatbetoon te laten
en zelfstandig gericht vooruit te gaan
in betoon van liefdesonderricht.

Toelichting.
 In ontmoeting staand met mensen die onverwerkte verharde emoties in zich dragen, die in haatdragendheid naar buiten toe gebracht worden, met snijdende opmerkingen, met verharde interrupties wanneer gesprekken plaatsvinden of met neerbuigende opmerkingen die geplaatst worden, dient men dit te beantwoorden met lieftallig gedrag. In het woord lieftallig zit het woord liefde, maar het is ook het meervoud van liefdesbetoon, dus niet eenmalig maar in herhaling. Waarom?
Omdat de neerbuigendheid van de toonzetting in spreken, of in het wegwimpelende gebaar van wat uitgedrukt wordt, of het ondermijnen van goedbedoeldheid, niet langdurig volgehouden kan worden als in de interactievaardigheden steeds weer liefde getoond wordt. Niet eenmaal, maar keer op keer. Wat geschiedt er dan?
De verharde emoties die een vesting opgetrokken hebben in iemands persoonlijkheidsstructuur, die vesting wordt ondermijnd aan de wortels, aan de onderbouwing van die vesting. Daar worden de fundamenten afgebroken, het fundament komt op drijfzand te staan. En dat houdt in dat de vesting door het meervoudig liefdesbetoon dat niet wijkt, afbrokkelt omdat de fundering daarvoor weggehaald wordt.
Dat geeft in aanvang scheuren in die vesting. Iemand die gewend is om zich achter de vesting te verschuilen en weerstand te activeren, voelt zich steeds unheimischer worden, omdat de grond waarop hij dat doet niet meer het oude bestaansrecht heeft. Waar men met liefde doordrenkt raakt , kan hardheid niet stand houden en heeft haat geen natuurlijke ordening meer om zich bewijskrachtig te tonen.

Wat heel moeilijk is voor degene die in contact komt met een omstandigheid waar haat uitgedrukt wordt, is dat degene die de  vertrouwde vesting aantast, projectiematig extra aangevallen gaat worden. Dan is het de kunst om in eenvoud en naturel steeds maar door te ademen en in liefde aanwezig te zijn zonder weerstand te bieden en begaan te zijn met degene die in haat vertoeft. Het zijn gestolde emoties, waardoor iemand hardvochtig is geworden. Zijn gevoelens zijn verhard en verijst en er is een vesting opgebouwd. Het enige dat die vesting onderuit haalt, is liefdesbetoon.

De kunst is om als iemand iets verbitterd, haatdragend, met minachting of misprijzend zegt en hij gaat met het liefdebetoon niet mee omdat hij alle debacles uit het verleden aanhaalt, dat jij zacht blijft en beminnelijk keer op keer. De ander kan dan dat oude gedrag niet handhaven en zal proberen het nog een tijd in tact te laten maar het is bij voorbaat een verloren zaak. En als je daar nu maar rustig onder blijft, kan de vernieuwing optreden. Echter, jij bent een schakel in die vernieuwing en het vuur zal je na aan de schenen gelegd worden. Dus het is ook een meesterproef van jezelf hoe je je hier toe verhoudt, namelijk lieftallig.

Haat heeft vele gezichten en velen proberen dat gezicht te verschuilen, heel begrijpelijk, want haat voelen is ook een pijnlijke aangelegenheid. Haat is gebaseerd op niet verwerkte gevoeligheden waarin je je ooit bijzonder gekrenkt gevoeld hebt. Waarin anderen ooit nalatig naar jou toe zijn geweest. Het heeft te maken met je niet gekend en geweten gevoeld te hebben en de verbouwereerdheid en de afschuw daarover, omdat je hoopte dat het anders was. Omdat je te weinig gewerkt hebt in die periodes aan zelfaanname en je te afhankelijk hebt opgesteld van je omgeving, is er een verbolgenheid naar derden ontstaan. Dus er is te weinig huiswerk geweest in een eerdere aangelegenheid om jezelf aan te nemen en te trotseren dat de ander je niet kón waarnemen, vermoedelijk ook uit onvermogen of uit onwelwillendheid. Dat laatste is heel pijnlijk.
Onvermogen is vaak een basis waarvanuit anderen je niet konden zien, en dat is een eigen leven gaan leiden. Onder haat schuilt ongelofelijk veel pijn. Als je dat maar steeds voor ogen houdt, dat die ander lijdt aan niet verwerkte pijn, en dat de gevoeligheden daaronder verhard zijn en niet meer goed toegankelijk en dat die persoon daardoor hardvochtig is geworden. Een mooi woord. Gevoelens zijn als water. Stromend water is een zegen. Je kan dan bijvoorbeeld huilen, dat is zacht verdriet waarin je het verschillend zijn aan elkander uithuilt. Echter, als je je dit verdriet nooit toegestaan hebt, dan gaat dat verdriet hard worden, wordt hardvochtig en dat verankert zich in een verharde emotionele laag, en daar kan het alle kanten opgaan. En één van die kanten is de haat.

Haat is een schreeuw om liefde. Als je dat lieftallig beantwoordt, keer op keer, zonder dat je het op je persoon betrekt (‘Die ander die moet mij niet en zie hoe die mij haat’), en je blijft gewoon in liefde jezelf vrijgeven dan vorm je een basis voor de ander waarin die weet dat hij op een dieper niveau erkenning krijgt middels jou. Dus alles wat niet door anderen geweten is, erkend is, wordt door jou gespiegeld. Dit is een veelvragende poort want je wordt heel snel afgeleid als iemand pinnig, haatdragend, verongelijkt of verbitterd is en je van alles aanrekent.  

Controleloos de loop der dingen aanvaarden is een groot goed voor hen die daartoe bereid zijn.

Ontwikkelingspoort 20110113
Controleloos aanvaarden
de loop der dingen
is een groot goed
voor hen die daartoe bereid zijn.

Zij scheppen een gunstig klimaat
waarbinnen zij in directe omgang
kunnen reageren op wat zich voordoet.

Hiermee verleggen zij grenzen van acceptabel gedrag
waardoor anderen meegaander zich hiertoe richten.

Toelichting.
Deze poort heeft in de diepste zin van het woord te maken met aanvaarding van het leven zelf. Je geeft geen weerwoord, je gaat niet in de verdediging. Je laat het leven toe zoals het zich toont en vervolgens beantwoord je het. Alles wat in jou in een tegenbeweging is naar wat zich toont, maakt dat je het niet open van hart aanvaardt. Je oefent om je grenzen te verleggen in omgang daarmee. Jouw manier van omgaan bespoedigt je innerlijk ontwikkelingsproces in de maat van dat wat jou aanraakt in het leven zelf. Weerwoord en verdediging maken dat je er eerst van alles vóór zet, voordat het leerproces zich kan aandienen. Als iemand bijvoorbeeld haat in zich heeft, dan ligt daaronder een enorm reservoir niet verwerkte pijn van ooit, wat in het heden steeds weer gereactiveerd kan worden, en dat gebeurt dan bovenmatig, niet in de maat van wat vandaag speelt.
Als iemand onverwerkte zaken in zich heeft, is dat als een reservoir van waaruit hij anderen kan beschadigen. Hij beschadigt de ander met dezelfde diepe pijn als hij zelf ondergaan heeft. Een reservoir van miskenning maakt bijvoorbeeld dat diegene een ander met miskenning benadert, waardoor die ander weer kan gaan lijden onder de pijn va miskenning die hem ten deel valt. Zo onstaat er een kettingreactie, waardoor een ander beschadigd wordt met het leed dat je zelf ondergaan hebt maar nog niet verwerkt/doorleefd. Als jij niet aanvaardt wat op dat moment met jou geschiedt, in de pijniging die een ander jou aandoet, en je schiet in de miskenning, dan leg jíj ook weer een reservoir van miskenning aan.
Door het leven niet in verdediging tegemoet te treden maar gewoon te aanvaarden dat jij op dat moment miskend wordt, en door er meteen lering uit te trekken, ga je op dat moment zelf aan het werk met de miskenning die zich in jou voltrekt. Als je dat meteen troostrijk omgeeft, (en kan zien dat die ander in pijn huist) kan jij het snel loslaten. Echter, ga je in verweer, dan verlies je energie, waardoor je niet meteen de zelftroost omhoog haalt voor de zelfgenezing van de pijn die je op dat moment oploopt.
Je hébt pijn als iemand je haat, dat mag je nooit ontkennen, het dóet pijn. Echter, je oefent in pijnvrij worden. Dat is leven met pijn terwijl je het gaat onthechten vanuit bewustzijn en zelftroost. 

Wees bereidwillig van aard, zelfbelevendheid in zelfaanvaarding naturel tot uitdrukking te brengen opdat anderen dieper geaard zichzelf kunnen liefhebben met al wat is.

Ontwikkelingspoort 20110113
Belevingsechtheid waarborgen,
waar dan ook,
maakt dat naturel geleefd kan worden
in de aanvaarding staand van het eigen zelf.
Naturel gedrag creëert ontmoetingen
waarin anderen eenvoudiger kunnen verpozen
in dat wat in hen aangelegen ligt.
Wees daarom bereidwillig van aard,
zelfbelevendheid in zelfaanvaarding
naturel tot uitdrukking te brengen
opdat anderen dieper geaard
zichzelf kunnen liefhebben
met al wat is.
Hieraan gelegen zal communicatie zich uitbreiden
en vindt vereenvoudiging van samenzijn plaats.

Toelichting
Het is een hele duidelijke poort en hij is eigenlijk ook al voorbesproken in de uitleg van de voorgaande poorten.
Als iemand haatdragend is en je kan echt warm vanuit je hart zeggen “goh, wat zal jij een pijn hebben waardoor je je voelt op een manier zoals je je nu uitdrukt”. Dat is redelijk direct, en je kan het niet zomaar ergens doen, maar er kan een moment komen in die lieftalligheid in die wederkeer van liefde, dat je het kan spiegelen en dat die ander het aanvaardt. Dit kan als het naturel is en niet bedacht en vanuit eenvoud en toegankelijkheid naar die ander wordt getoond. Hierdoor kan de ander ook de bodem van zijn pijn herkennen, waarin de opstapeling van niet doorleefde pijn erkend wordt en veranderd wenst te worden.

Zelfaanvaarding is de grondlaag waarin je in aanvaarding met jezelf leeft, waarin je weet dat je niet perfect bent, en dat hoewel je mooie hoedanigheden van jezelf kent, er ook hoedanigheden zijn in jou die niet eenvoudig zijn, of waar van je wenst dat ze nog veranderbaar zullen blijken te zijn. Echter, je durft te leven in de aanvaarding van het heden zoals het zich toont. Dus dat wat jij misschien vanuit denken onverkieselijk zou achten, omdat je hoopte dat je al anders was, dat heb je aanvaard. Je durft te zeggen “oké, dit is wat ik ben, en ik wil wel veranderbaar zijn, maar vandaag ben ik dit nog”. Dat geeft een bodem, heel naturel. 

Volgzaamheid betrachten naar leiders is niet immer raadzaam als het eigen innerlijk zelf aangedaan wordt.

Ontwikkelingspoort 20110119-01
Volgzaamheid te betrachten
naar wat leiders behoeven,
is niet immer raadzaam
wanneer daarmee het eigen innerlijk Zelf
geweld aangedaan wordt.

Leidzaamheidsbetoon vindt plaats
op basis van wezenlijk onderricht
welke voortkomt uit een leidende positie
die wezenlijk gebezigd wordt door een persoon zelf.

In tegenstelling tot aannames die maatschappelijk gangbaar zijn
dat leidende personen volgzaamheid verdienen,
is aan u de oproep innerlijk evenwicht te herstellen
daar waar men overvraagd gebruik van u maakt.

Toelichting    
Welke opdracht je ook krijgt van iemand die in een leidende positie zit, je hoeft je nimmer uit te rekken naar iets wat je wezenlijk in jezelf niet kan onderschrijven. Dus iets opvolgen omdat het verordend of gevraagd wordt aan jou, doet je wezenlijke kern tekort. In de aanname die maatschappelijke gaande is, dat een leidende positie altijd volgzaamheid verdient, is een onjuistheid ingeslopen. Een leidende positie moet op basis van wezenlijke kenmerken uitgedragen worden. Omdat niet iedere leider daaraan beantwoordt, is jullie kritisch vermogen belangrijk in relatie tot het innemen van je eigen positie naar degene die een leidende positie bekleedt. In feite is een echte leider iemand die jou onderricht, iemand die jouw wezenlijk kennisniveau en handelingsniveau uitbreidt en helpt uit het lokken. Of het is iemand die van de nature leiderschap in zich heeft en jou tot een medestander verklaart in dat waar leiding aan gegeven wordt. Hierdoor word je in positie gebracht om een ​​thema dat je na aan het hart ligt, wezenlijker in de vorm te krijgen en zo ondersteun je elkander vanuit verschillende posities. Wanneer je van nature niet deze kenmerken in een leider waarneemt, dien je per keer je opdracht te bezien en aan je hart te committeren en als je hart daar geen toestemming op aanbiedt, dien je jezelf te blijven daarin. En dan zal je ook volstrekt de dialoog nodig hebben om dat te tonen.

Dát wat het eigen hart niet kan verkondigen en informatie, dient neergelegd te worden ter heilzaamheidswerking van wat uw leven voorstaat .

Ontwikkelingspoort 20110119-02
Volgzaamheid betrachten,
dient het eigen hart te ondersteunen bovenal.

Onjuiste ingevingen van derden
zijn niet uw verantwoordelijkheid
en dienen niet door u toegeëigend te worden
maar verdienen onthechting boven al.

Toelichting
In deze poort wordt heel mooi uitgelegd waar de verantwoordlijkheid uiteindelijk ligt. Je hebt altijd keuzevrijheid en dient deze ook te gebruiken om geestelijk vrij te blijven, door te kijken of het ook onoverkomelijk wordt. Innerlijke volgzaamheid betreft het eigen gerief binnen onoverkomelijke zaken. Jouw uitgangspunt, wat jij nodig hebt, is maatgevend voor je keuzes, niet wat een ander je vraagt ​​te doen. Want met dat je iets gaat verkondigen en vertegenwoordigen wat tegen jouw hart ingaat, dood je delen van je inspiratiestroom. Daar wil ik jullie echt op attenderen, omdat het sluipenderwijs gaat. Het minder geinspireerd zijn van binnenuit, komt vaak voort uit dat je bent gaan vertegenwoordigen, waar je hart het niet mee eens is. In die sfeer worden meer inspiritatielagen in jezelf afgedicht dan enkel dat onderwerp waar het over gaat. Het mooie is ook dat er niemand vraagt ​​of jij verantwoordelijkheid wilt nemen voor iets wat je hart niet kan ondersteunen. Mijn Begeleiders hebben in het verleden wel gezegd, u wordt alleen aan hemelse maatstaven beoordeeld en die zijn heel anders dan de wereldse. Die hemelse maatstaven liggen ook in ieder mens verankerd, daar is een dieper weten op. Als je voelt dat iets onoverkomenlijk is, dan voel je ook dat die wereldse maatstaven niet resoneren op de energetische maatstaven die ook in jou wakker zijn.
Tot slot wordt gezegd dat je vaak in verwarring ‘ja’ zegt, en er een stuk in mee glijdt, omdat je misschien wat overdonderd was dat je uitgenodigd werd door een leider of iemand in een bepaalde positie. Dat verdient onthechting. Verwarring is een teken dat je daar zuiver naar mag gaan luisteren om te gaan onthechten wanneer het je hart niet blijvend vervult.  

Primaire impulsen, zeker wetend, uit ervaring volgend, geeft een wereld van vereenvoudiging weer.

Ontwikkelingspoort 20110119-03
Controleloos
zelfvolgzaamheid aan de dag leggen,
geeft een wereld van vereenvoudiging weer.

Vertrouw op uw impuls
en wees vrij in onafhankelijk gedrag.

Toelichting: Inspiratie en ingevingen komen vaak voort uit onnadenkend niet-wetend te zijn. Omdat de leegte als het ware conceptueel bevrucht wordt. Onnadenkendheid en niet-weten geeft vaak de basis voor conceptueel bevrucht worden. Want de leegstand maakt dat de inspiratie in zijn ongekleurdheid directe toegang heeft en neutraal is en van een hogere orde spreekt. Maar als jij de neutraliteit niet kan behoeden tussentijds en door overnadenkendheid en controle steeds een enorm kleurenspectrum opwerpt, dan kan je geen kleurloze inspiraties ontvangen op een hoog zuiver niveau. Jouw eigen hoger zelf is meerwetend dan de nadenkende principes in jou of de optelsom van jouw kennis die je aangeleerd is. Durf ook te volgen, wat hier benoemd wordt en wat je uit eigen ervaring al weet: als je in neutraliteit aanwezig bent, ervaar je iets in jezelf wat je kan volgen en wat goed afloopt. Hoe meer je die ervaring opgedaan hebt, hoe makkelijker je jezelf eraan kunt houden toe te vertrouwen. Controlevrij is niet los van controle, maar je beweegt je vrij ondanks dat je het nadien kan controleren. Dus je controleert niet vooraf, maar nadien en soms tussentijds. Hoe meer ervaring je opdoet in de zuivere werking hoe je die beweging in neutraliteit kan blijven volgen, en zo dat pad durft in te slaan. Daar gaat deze oproep over. Het woord ontvlieden is een mooi oud woord, het is zoals water uit een bron ontvliedt, als het ware omhoog welt. In de laatste zin staat: vertrouw uw impulsen en wees vrij in onafhankelijk gedrag. Dat is een grote oproep, en niet makkelijk.  

Blijf waarheidsgetrouw in jezelf verankerd als je zachtgeaard bemiddelend bent in niet overeenstemmende processen.

Ontwikkelingspoort 20110912-01
Zachtgeaard bemiddelend zijn
in niet overeenstemmende processen,
is veelvragend van aard.
Dien ten gevolge dient men innerlijk serieus afgestemd
in het eigen zelf te verblijven
zonder symbolisch ‘uitreisgedrag’
van zichzelf naar de ander toe.
Zo vestigt men eigenwaarde
binnen situaties
waar verschillen tegenstander zijn.
Toelichting. Het gaat hier over het aanwezig zijn op plaatsen waar tegengestelde belangen, tegengestelde visies zijn. Het betreft samenkomsten waar men niet eenvoudig de gemeenschappelijkheid kan onderschrijven op een zelfde wijze. Het gaat hier om zachtgeaard bemiddelend blijven. Toegevoegd wordt: blijf waarheidsgetrouw in jezelf verankerd, en reis energetisch niet uit door in het proces van de ander te verblijven maar blijf in jezelf. Bedoeld wordt dat een auraveld naar voren kan hellen. Wees opmerkzaam dat dat je niet situaties waar men niet in overstemming met elkander spreekt. Je auraveld dient gelijkmatig om je heen te liggen en niet naar voren te hellen. Juist dan niet. Er wordt ook gezegd dat het een veelvragend proces is om in een dialoog rondom gemeenschapszinbevordering, te zijn bij een groep mensen met niet gespecificeerde gerag. Weet dat ook de onstoffelijke wereld dat gewaar is dat het veelvragend is voor jou. Dus je bent niet alleen daarin, het is zo, en op een ander niveau is men dat ook gewaar. B.evestig het vooral ook naar je zelf toe: ‘Dit valt me ​​niet mee’.
Interactie. Deelneemster: Hoe doe ik dit fysiek praktisch op het moment?
Veranker jezelf heel stevig, ga goed in je staartbeen rusten en in je haraveld. Zorg dat je met je gedachten niet vooruit reist maar in het hier en nu aanwezig bent. Maak je hoofd leeg, en voorkom overbezetheid door wat wordt gemiddeld niet te zwaar post te laten vatten in jou. Houd je eigen bewegingsaard innerlijk centraal en probeer daar steeds de rust in te scheppen zodat je echt kan bemiddelen. P robeer voor- en afkeuren te vermijden, neem het waar, het zij zo.Er wordt ook in deze poort gezegd dat men dientengevolge innerlijk geschikt dient te blijven zonder symbolisch ‘uitreisgedrag’ van zichzelf naar de ander toe te maken.
Je bent niet méér bij de één dan bij de ander, nee, je bent alleen in jezelf gevestigd, je bent gewaar. Je bent aanwezig vanuit ‘zijn’, en je bent meer overkoepelend aanwezig dan dat je in de afsplitsingen je verhoudt. H et gaat niet om nog beter luisteren. In je gewaar zijn ben je het verschil al gewaar. Als je extra je beste doet om te luisteren dan ben je in een doe-activiteit naar buiten toe gericht, je dient ónder de boodschappen door te luisteren. Dat is een ander niveau van luisteren. 

Teruggang ervaren in situaties is tijdelijk van aard wanneer men vooruitgang nastreeft.

Ontwikkelingspoort 20110912-02
Teruggang ervaren in situaties
is tijdelijk van aard
wanneer men vooruitgang nastreeft.

Ogenschijnlijke zaken van terugval
dienen vrijpostig geanalyseerd te worden
als zijnde momenten waarop verbeteringen
nog dieper uitgedaagd worden
én bewuster gemaakt worden dan voorheen.

Wees daarom in staat
wat u terneergeslagen maakt,
niet (nadelig) te benadrukken,
door deze vanuit bewustzijnsverdieping
te voorzien van vernieuwingskansen.

Beweeg uw spreken hier naar toe.

Toelichting.
Als mensen met de intentie naar vooruitgang aan het bewegen zijn, dan zal de uitkomst vooruitgang zijn, ook al ziet het er ogenschijnlijk anders uit. Omdat een mens op het diepste niveau gekoppeld is aan bewustzijnsverrijking, is het zo, dat als de intentie van een mens op vooruitgang gericht is, dat, hoe dit er ook in de uiterlijke wereld uit ziet, alle processen naar bewustzijnsverrijking toe leiden. Zelfs als het in de fysieke wereld tijdelijk als teruggang waargenomen wordt. Als je telkens weer kijkt: wat is mijn intentie, en het blijkt de intentie te zijn dat je vooruitgang nastreeft dan kan je de letterlijke situaties beschouwen als een spiegeling ter bewustzijnsverkrijging, ook al lijkt het misschien kommer en kwel die je terughoudt van vooruitgang.
Ogenschijnlijke zaken van terugval dienen vrijpostig geanalyseerd te worden als zijnde momenten waarop verbeteringen nog dieper uitgedaagd worden en bewuster gemaakt worden dan voorheen. Je denkt wellicht dat er geen zichtbare verbetering is, maar blijkbaar kan je jouw intentie tot vooruitgang nog dieper analyseren in hoe je het werkelijk wilt. Bij wijze van spreken, de verbouwing vlot niet zoals je het wenst. Had je het waarschijnlijk nog mooier vooruit willen laten gaan, en wat zijn die zaken dan die in essentie nog meegenomen kunnen worden die je diepgevoeliger in vooruitgang wenst te brengen. Zelfs als er geen letterlijk beeld is van hoe die vernieuwing zich nog meer in essentie zou kunnen uitdrukken, neem dan voor lief dan het meer tijd komst om, als het ware, nog dieper, meer ingezakt in jezelf, dat wat op jou wacht, tegemoet kan treden. Wees daarom in staat om dat wat terneergeslagen maakte, niet te benadrukken, door deze vanuit bewustzijnsverdieping te voorzien van vernieuwingskansen. Beweeg uw spreken hier naar toe. Dat is een innerlijke opdracht.  

Kansloos zijn zij die zich niet verdiepen in wat anderen roert ten diepste.

Ontwikkelingspoort 20110912-03
Kansloos zijn zij die zich niet verdiepen
in wat anderen roert ten diepste,
daar wie oppervlakkig kijkt
en zich afhankelijk weet van de inbreng van derden,
dieper bevoegd zich met hen dient in te laten.

Dit om te voorkomen dat zaken hen eigen,
toegeëigend worden door hen
op een wijze die men niet zelf verkiest.

Met andere woorden uitgesproken:
wie zich afzijdig houdt
van wat diep aangelegen de ander doet kenmerken,
kan niet voorzien wanneer deze ander
ongemerkt in aanvang
hem begrotelijk omgeeft in ongewenst gedrag,
hiermee uit handen gevend
wat men zelve wenst te behouden,
zijnde dat wat zelfbelievend ervaren werd.

Heb daarom vrede met verdiepingsgang naar wat állen behelst.

Toelichting Deze sluit aan op de poort over zachtgeaard met dezelfde datum, waar het gaat over niet-overeenstemmende processen. Wat deze poort uitlegt is dat je kansloos bent om te behouden wat jou ten diepste roert, als je niet onderzoekt wat de ánder ten diepste roert. Als je in een proces zit, hoewel ongelijk overeengekomen in aanvang, ga je vanuit gemeenschappelijkheid verder. En als je te weinig diep bevoelt wat in de kern van de andere leeft, dan ben je kansloos om dat wat in jou in diepte leeft, voldoende gehoor te laten vinden temidden van die in aanvang niet overeenstemmende processen. Met andere woorden: als je uit bent op het krijgen van je eigen gelijk en je bent te weinig onderzoekend naar wat de diepere motieven zijn die in de ander spelen, dan zal waarschijnlijk die ander erin slagen – omdat jij je niet verdiept in die ander – te interveniëren in processen die des jouws zijn, en als het ware vanuit een coup jou daar in mee nemen. Met dit als achterliggend gevoel meegenomen, beluister de poort nog een keer. Dat maakt dat je hem dieper verstaat. Dus, als jij je niet werkelijk verdiept in wat anderen begeestert en de aandacht daar niet neerlegt, zullen zij dat wat zij uitzetten buitenproportioneel kunnen en jou daar als het ware mee inkleden. Door je voorbij de bovenlagen naar de onderlagen te richten, kunnen die bovenlagen buitengewoon minder ruimte krijgen door jouw belangstelling voor wat daar onder ligt. Met andere woorden uitgesproken: wie zich afzijdig houdt van wat diep aangelegen de ander doet kenmerken, kan niet voorzien wanneer deze ander ongemerkt in aanvang hem begrotelijk omgeeft in ongewenst gedrag. Die ander kan jou als het ware gaan inkleden, als een symbolische coup omdat je niet diep genoeg aangehecht bent in wat die ander wezenlijk maakt.Hiermee wordt uit handen gegeven wat mannen willen behouden als dat wat zelfbelievend werd ervaren. Heb daarom vrede met verdiepingsgang naar wat allen behelst. Laat je dus niet meeglijden in het proces van de ander, juist omdat je geen echte interesse daarnaartoe brengt. Dat is dat kansloze waar deze poort in aanvang mee begon.

Ontwikkelingspoort 20131209
TELEURSTELLINGEN VERDRAGEN

Teleurstellingen verdragen
en ze niet neerleggen bij anderen,
is behulpzaam
om in wisselwerking met anderen,
staande te blijven.

Wie teleurstellingen ervaart
heeft de neiging
anderen daar aansprakelijk voor te stellen.

Wanneer dit in overmaat geschiedt,
neemt de draagkracht af
om teleurstelling het hoofd te bieden.

Wees daarom bereidwillig
teleurstellingen niet af te laten glijden
naar anderen toe gericht,
maar verdraag wat u in teleurstelling ervaart.

Toelichting
Wanneer je bij teleurstellingen, die dagelijks op je pad kunnen komen, steeds een boosdoener zoekt, voor dát wat jou zoveel teleurstelling inboezemt, dan ben je bezig om de omgevingssfeer te verzieken en anderen aan te spreken op wat ze vermoedelijk ook niet anders kunnen doen, gezien wie ze zijn. De kunst is, bekwamer zelf met teleurstellingen overweg te gaan, zodat je ze het hoofd kan bieden, er mee durft te leven op eigen kracht en ze ook zelfstandig daardoor afvoert. Loslaat. Onthecht.

Kort gezegd: Teleurstellingen verdragen en ze niet neerleggen bij anderen, vergroot je draagdracht.

Interactie
Een teleurstelling is een persoonlijk gevoel waar jij teleurgesteld over bent, anderen hebben wellicht geen teleurstelling op ditzelfde. Daarom is het goed om te kijken wat er aangeslagen is in jou, welke gevoelens liggen onder de teleurstelling? Is dat woede, is dat verdriet, is dat een combinatie van beide? En welke verwachtingen heb je gekoesterd naar anderen, die je wellicht onvoldoende hebt uitgesproken en/of getoetst bij de ander, waardoor je ook vooral teleurgesteld bent in dat wat de ander niet vertegenwoordigt en waar je toch wel erg op hoopte. Er komt dan automatisch een betere communicatie op gang bij een echte toetsing, een zuiver opkomen voor behoeftes en verlangens, die heel serieus uitgedrukt dienen te worden, zodat je teleurstellingsvrijer kunt leven.
Mijn ervaring is dat, als iemand echt zuiver werkt met zijn eigen teleurstelling en het óók ruiterlijk durft te bekennen zonder beschuldigend vingertje, dan gaat de omgeving daar anders op reageren.

Verandering behoeft tijd. Soms kan er een verlangen zijn om structuren vroegtijdig af te breken zodat de vernieuwing versneld uitgenodigd wordt. Echter, heel simpel gesproken, als mensen niet meer kunnen blijven ademhalen, omdat ze als het ware in shock zijn van de afbraak van de bekende structuur, dan bewegen ze niet vloeiend genoeg meer mee met de nieuwe beweging.

Kom in de dialoog met je eigen doorleefde aspect naar buiten. Het mooie is dat je ook altijd kan zien wat je écht doorleefd hebt. Het is zo belangrijk om, bijvoorbeeld aan een onderhandelingstafel, bij collega’s of in een bestuursvergadering te kunnen zeggen tegen iemand: ‘Ik voel dat je teleurgesteld bent en ik vind het moedig dat je probeert iets positiefs ervan te maken’. Zodat een ander zich zó gezien weet in zijn natuurlijke waarde, dat hij in wat hij wil gaan plaatsen geen ‘overdaad’ aan teleurstelling aan gaat brengen. Want doorgaans gaan mensen die teleurgesteld zijn in bewijszucht verder. Doordat je bloot legt dat iemand teleurgesteld is, voorkom je dat hij in bewijszucht gaat. Wat gedeeld wordt heeft waarde, in plaats van dat het bewezen moet worden. Het heeft alleen al de waarde omdat iemand de moed heeft om dóór te gaan.

Teleurstelling die ondergronds gaat, kan mensen verzieken. Als teleurstelling bovengronds blijft, kan het niet verzieken. Dus je bent als gesprekspartner ook een bewaker dat iets niet verziekt door te voorkomen dat het ondergronds gaat, anders loop je het risico dat alles hatelijker of benepener wordt of de vergevingsgezindheid verdwijnt.

Ontwikkelingspoort 20140304-01
GOED AFGESTEMD LUISTEREN

Goed afgestemd luisteren
vraagt meer
dan menigeen denkt.

Afgestemd luisteren
gaat voorbij de woorden die uitgesproken zijn
en slechts een deel van een beleving kunnen vertolken.

Wie afgestemd luistert
wordt minder moe
omdat bijzaken van hoofdzaken gescheiden worden
én de beleving centraal staat
binnen de luisterhouding.

Wie woorden verzamelt
doet zichzelf tekort
en kan buitensporig verdwaald raken
in betekenissen die er niet toe doen.

Span u daarom minder in
ten aanzien van het gesproken woord
en beweeg uzelf naar essentie beluisteren toe.

Toelichting
Als je je best doet om goed te luisteren en geen woord wenst te missen, is dat te veelvragend, het kan moe maken en je de essentie doen missen. Als je alleen de woorden volgt omdat je bang bent dat je anders niet goed aansluit, vraagt dit te veel van jezelf. De kunst is om afgestemd te zijn op wat iemand wil uitdrukken.
Deze poort geeft vrij dat de woorden die uitgesproken zijn doorsnee ondergeschikt zijn aan wat iemand echt wil delen. Het vertegenwoordigt een aspect maar niet het geheel. De woorden zijn vaak niet welgevallig, men zoekt woorden en kan ernaast grijpen en dat kan de duiding al volstrekt anders verstaan doen worden. Dit vraagt van mensen die veel luisteren, een ingrijpende verandering, namelijk om voorbij de woorden te luisteren. En wie oplettend is opgevoed durft dat niet aan. Het wordt ook wel mooi benoemd in de poort in de zin:
Wie woorden verzamelt
doet zichzelf tekort
en kan buitensporig verdwaald raken
in betekenissen die er niet toe doen.

Ik sprak met twee mensen die helemaal vastgelopen waren, die al een maand in dialoog waren met derden. De begeleiders zeiden dat deze mensen met goede bedoelingen stoom af moesten blazen, want zij hebben iets gehoord wat niet gezegd is, en de ander heeft iets uitgedrukt wat ze niet had willen zeggen. Beide partijen hadden eerder moeten uitspreken dat ze verlegen waren met de situatie en dat ze zich er geen raad mee wisten. Maar ze zijn vanuit onzekerheid op elkaars woorden gaan duiken. Wil je dit afpellen, ga dan op zoek naar het bodemverhaal wat er onder ligt. Je kunt het verstane altijd checken door tegen een ander te zeggen: ‘Zal ik samenvatten wat ik begrepen heb en vul me aan als het niet klopt’. Dan pak je niet de woorden maar de sfeer. De essentie is soms iets heel anders dan dat wat uitgesproken wordt. Dus de kunst is voorbij de boodschap te voelen waar het om gaat.

Betrokken zelfbesef, innerlijke rust en een toegankelijke houding tot anderen.

Ontwikkelingspoort 20130307-01
Betrokken zelfbesef
creeert innerlijke rust
en zelfstandig uitgaan
in wat men wezenlijk, zelfwensend wenst.

Dit creeert een toegankelijke houding tot anderen
zonder zelfverlies,
daar het eigen zelf
betrokken wordt meegedragen hierin.
Het creeert zelfberústing op een eigen wijze.

Toelichting. Veelal zijn mensen in onze maatschappij naar buiten gericht  en verliezen zelfbetrokkenheid. Hier wordt zelfbetrokkenheid uitgelijnd als een vereiste vóórdat betrokkenheid naar buiten plaatsvindt. Sterker nog: het creeert dat de eigen eigenheid zo gevestigd wordt in aandacht, dat waar je ook uitreist naar derden toe, je onweerlegbaar uit één stuk blijft, bekend met wie je bent, wat je ervaart op dat moment en bewust daarvan treed je met de buitenwereld in contact. Het woord ‘berusting’ wordt altijd uitgesproken als zijnde in rust staand met. En niet zoals wij het verbasterd hebben. Dus berusting is aanvaarding van wat is. Zelfberusting slaat dus direct op de aanvaarding van je eigen aard van zijn. En zelfbetrokkenheid maakt dat je inlevingsvermogen naar je eigen waarachtige aard zo aanwezig is dat het jou de kracht verleent om vanuit rust daarin te staan. Hierdoor pas je je niet zomaar aan, je toont niet iets anders wat misschien aangeleerd is, maar beweegt vanuit de kernbeleving van wie je bent. Je bent daar niet mee in gevecht en je presenteert je niet vanuit verdediging. Het is. Kijkend naar de samenhang van de 3 ontwikkelingspoorten van deze dag, kan je zeggen dat we hier een bewegwijzering krijgen om tot een verhoogde, stabiele, natuurlijke, ingedaalde ik-vorming te komen. Heel dicht bij de eigen huid te gaan leven, sterker nog, lichaamsbewust, goed geïntegreerd in het lichaam aanwezig te zijn. Dit alles ten dienste, niet alleen van onszelf, maar ook vanuit ons contact van daaruit met de buitenwereld, om dat liefdevol veelzeggend te laten zijn. De mate waarin we rust vinden ten aanzien van onze eigen eigenheid en de mate waar we daar liefde aan durven betonen, is de mate van onze vooruitgang.  

Zelflievendheid creeert liefdesbetrekking met derden op een eigen wijze. 

Ontwikkelingspoort 20130307-02
Zelflievendheid
creeert een gemoed van ontspanning,
waarin de liefde tot het eigen zelf gericht,
betrokken omgang creeert
met al wat zich voordoet op het pad van zelfherkenning.

Wie oefenend is voorbij de beperkingen te treden
waarin zelfliefde niet geïnvolveerd is,
zal bemerken dat liefdeskans sterker opportuun is,
daar waar zelfliefde de motor is
van waaruit anderen bejegend worden.
Toelichting.
Veel mensen ervaren een liefdestekort naar zichzelf, hebben te weinig nabijheid tot het eigen zelf en zijn verlangend liefde te ontmoeten middels anderen. Dat verlangen wordt groter en groter wanneer de zelfvervulling van zelfliefde ontbreekt. Dan ontstaat er ook een afhankelijkheid van derden die dienen vrij te geven wat in het eigen zelf gemist wordt. En dan is een liefdesgevoel of een verbinding niet aanvullend, maar wordt het een noodzaak, omdat langdurig leven in liefdestekort, veelvragend is. Deze ontwikkelingspoort gaat  er over, in betrokkenheid, zelfliefde in dagelijkse omgang met jezelf te brengen. De mate waarin je in een liefdevolle omgang met jezelf staat, is ook de mate die vervulling oproept. Wie vervuld is van de eigen liefde naar het eigen zelf toe, in de preciesheid van kleine gebaren, in het aangaan van dat wat jou verkwikt of voedt, die is ook in staat zich heel natuurlijk liefdevol naar een ander toe te richten. Sterker nog: waar iemand vervuld is van zelfliefde, is het doorsnee voor derden goed toeven bij hen. En het bijzondere is dat anderen in hun omgang daarmee, vaak liefdevoller zijn. De oproep is: kijk waar je in zelfliefdesgebaren, in zelfliefdesaandacht kan verfijnen in betrokkenheid tot jezelf. Weet dat die investering je liefdesgevoel naar derden doorleefder doet vormgeven en besef dat het zelfs gemakkelijker is voor anderen om je daardoor  meer liefdevol te benaderen. 

Ontwikkelingspoort 20130307-03
Naamloos te zijn voor anderen,
genoeg hebben aan het eigen zelf,
verstevigt de basis in uitgaan naar derden,
naamsbekend voor u.

Daar waar het heden in Zijn gevat wordt,
kan men wezen, geheel alleen.
Oefen u hierin tussentijds,
opdat  uw zelfdragend vermogen in contactlegging tot derden
en in omgang met wat is, versterkt wordt.
Toelichting. Anders verwoord: als je het gebied gaat betreden in jezelf waar anderen je niet waarnemen, waar als het ware ook je naam niet toegekend wordt, omdat er geen reeel aanwezig contact van verbinding, uiterlijk gezien, aanwezig is, waar jij alleen met jezelf in vertoeft , geeft dat je de kans om steeds dieper in een natuurlijk zijn te geraken. En hoe meer oefening daarin plaatsvindt, hoe meer je jezelf neutraal voelt, meer zielslevend en minder van persoonlijkheidskaraktertrekken doortrokken. In het Zijn vallen ziel en natuurlijk ik-gevoel meer ineen en hoe langer die fase duurt, hoe meer de ziel de sturing van het natuurlijke ik bevordert en je in een natuurlijke bewogenheid van doen en zijn geraakt. Dat maakt dat dát de voedingsmomenten zijn die de bronervaring versterken, in het besef dat je meer bent dan dit tijdelijke leven; dat je ziel maar een onderdeel is van jouw grotere geestelijke geest. Dat maakt het ook makkelijker om vanuit de voeding die daaruit voortkomt, het uiterlijke veld te belopen. Die momenten, die je eb zou kunnen noemen, waarin je stilvalt en alleen bent en waarin je doet zonder waarneming van derden, daar ben je in jezelf helemaal ingetrokken. En wanneer dan weer de vloedbeweging komt, kan dit zich beter ontrollen. Blijkbaar is het voor jullie aan de orde om die momenten van stille inkeer tussentijds serieus te nemen, opdat in de uitgaande beweging je als het ware de essentie van wie je bent ook makkelijker weer doorrolt naar buiten.

Ontwikkelingspoort 20130404 
Zorgvuldig spreken
is beamend
wat wezenlijk uitgesproken wordt.

Dit schept een belevingsveld
dieper geaard en dieper beleefd
dan wat men gewoonlijk in taal gericht doet.

Zorgvuldig spreken
verbetert de condities van samengaan
en maakt het veld beschikbaar
om wezenlijk ertoe doende zaken
in het collectief geheugenveld in te etsen.

Het verbetert zo niet alleen de condities van samenzijn,
maar het verlevendigt het bewustzijnsveld tegelijkertijd.

Spreek daarom zorgvuldig geaard, zelfbewust,
en breng uw diepere zielsleven tevoorschijn
waardoor anderen zielsbewuster gaan ervaren.

Toelichting
Wanneer in essentie zorgvuldig gesproken wordt, dan richt je vanuit het wezenlijke in jou, op het wezenlijke in de ander en het wezenlijke in de samenleving. Je beaamt dus de grond der wezenlijkheid.
Dan wordt er gezegd: Dit schept een belevingsveld, dieper geaard en dieper beleefd, dan wat men gewoonlijk in taal gericht doet . Essentieel is dat dat wat je ervaart,een doorleefdheid krijgt, waardoor je bewust bewúst wordt. Je kan iets denken, of iets filosoferen, maar pas als het helemaal doorleefd is en eigen geworden is, is het geaard, is het mens geworden, hangt het niet in de lucht. Je wordt uitgenodigd om steeds verder te blijven op dat hele zorgvuldige spreken, op het aanraken van de wezenlijkheid der zaken. Dat geeft een doorleefde aarding en dan gaat er gebeuren wat ook in de vervolgzinnen staat.
Zorgvuldig spreken verbetert de condities van samengaan en maakt het veld beschikbaar om wezenlijk ertoe doende zaken in een collectief geheugenveld in te etsen. Mijn Begeleiding heeft mij uitgelegd dat als ik inspiraties vrijgeef, en er zijn mensen bij die de mogelijkheid hebben om het echt innerlijk te verstaan, dan wordt die inspiratie groter in het etherveld overgedragen. 
Zo is het ook als hier zorgvuldig gedeeld wordt en het wordt goed doorleefd geaard, dan wordt dat in het geheugenveld van het collectieve veld ingebracht en breng je daar dus een bewustzijnslaag op aan, die groter is door gemeenschappelijke delen, dan wanneer het alleen zelf doorleefd wordt ervaren is.
Er wordt in de laatste zin nog gezegd: Spreek daarom zorgvuldig geaard, zelfbewust en breng uw diepere zielsleven tevoorschijn waardoor anderen zielsbewuster gaan ervaren. Dus hoe dieper aangehecht aan je eigen belevingsveld gesproken wordt, hoe dieper je ook de belevingen van anderen activeert. Dat maakt dat de overdracht aan dat collectieve veld ook een groter doordragend vermogen heeft.

Ontwikkelingspoort De Vrije Mare Dag,  24 september 2016

  Verblijd u opdat veel ongerief geleden is om te komen tot verbetering van omstandigheden. Zie het verleden daarom aan als gedaan. Niet terugkerend in de moeite die het eens kostte. Geniet van het hedendaagse bestaan vanuit het zeker weten dat het goede overleeft, ook al zal in de tijdelijkheid gevat staand, niet immer daar al direct blijk van zijn. Houd moed in de ondersteuning van uzelf, daar het eerder verrichte genadig doorwerkt.

Wie veel aangelegenheden opzoekt
zonder directe noodzakelijkheid,
kan zich verliezen in gedragingen die hem niet bekomen.
Immers, dat wat wezenlijk voorradig is in het leven zelf
en wat deze mens al betrokken heeft,
kan tijdelijk hierdoor tot stilstand gebracht worden
of door onvoldoende aandacht niet voldoende uitrijpen.

Wie daarom bewustmakend
veel aangelegenheden wenst aan te doen om zich daaraan te vergapen,
heeft moeite bij de lering te blijven van het moment zelf.
Wees daarom bewustmakend in relatie staand tot uzelf
of u wezenlijk behoeftig bent dat waarmee u zich wenst te vermaken
in de mate zoals u dit doet.

Welke zaken hebben daardoor het risico aan onder-energie te lijden
omdat u energietekort oploopt door de vele aangelegenheden
die u onnodig van aandacht voorziet.

Zo beweeg bewust
in wat wezenlijk tot ontspanning leidt of afleiding inluidt.

Geruststellend gedrag verklaren
vindt menigmaal plaats ten opzichte van anderen
die veel bezet zijn met zaken
die ogenschijnlijk onoplosbaar lijken, echter oplosbaar zijn.

Wie daarom zich begeeft in geruststellend verklaren van zaken
doet er immer goed aan deze andere persoon
eerst bemoedigend in algemene zin toe te spreken.
Daar anders zijn vele verklaringen
deze mens overbezet doen houden met weerlegging van het gesprokene.

Wie daarom goed gemeend een ander toetreedt,
dient zich eerst te vergewissen
van hoe deze persoon zich beweegt in relatie tot wat gezegd wenst te worden.
Is hij uitnodigend om gerustgesteld te worden?
Zo ja, spreek hem dan uiteindelijk bemoedigend toe.
Zo nee, wacht met uw opmerkingen
daar té vroegtijdig spreken uw band breekt met deze persoon in kwestie.

Zo oefen gewillig in nabijheid van anderen
wanneer u hen wenst te ondersteunen in verklarende uitleg.

Innerlijke verlegenheid opheffen
is een veelvragende aangelegenheid,
daar de mens zich weer bijzonder mag achten
in zijn genuanceerde belevingswereld.

Wie echter schroomvallig is en moeite heeft
om tot uitdrukkingsgezindheid te komen van wat hij zelfwetend ervaart,
behoeft omstanders die gewillig zijn in luisteren.
Wanneer deze oefening vlot
temidden van anderen die bereid zijn gewillig te luisteren,
dan zal deze persoon ook op latere momenten
voorlijk kunnen spreken zelfs bij onwillig publiek.

Zo zie de oefenschool aan in een groter perspectief,
daar wat uiteindelijk gesproken dient te worden,
nimmer ontkracht mag worden door de persoon zelf die sprekende is.
Wanneer vanuit innerlijk gezag
rechtmatig uitgedrukt wordt wat anderen behoeven,
dan is het aan de ander om dit wel of niet verkieslijk aan te nemen.

Nachtelijk piekeren is veelvragend
en geeft uiteindelijk te weinig oplossingsgezindheidskracht.
Wie daarom zaken voornemend is om op te lossen,
doet er verstandig aan
om tijdig bínnen het dagritme staande,
zaken in oplossing te brengen,

daar beetje bij beetje in verandering van gedragsgesteldheid,
vele zaken uiteindelijk oplosbaar blijken te zijn.

Wees daarom bevrijd uzelf
staand in het midden van uw wezenlijke persoonlijkheid
en doe naar beste kunnen.
Meer wordt nimmer gevraagd.

Zorgvuldig spreken is aandachtbehoeftigd.
Echter, wezenlijk in aandacht te staan
naar wat men werkelijk zegt, is velen te veel.
Wie een geoefende spreker wenst te zijn
legt zichzelf in ieder woord dat hij tot uitdrukking brengt.

Staand in zelfbesef verruimt hij zijn innerlijk weten
wanneer het spreken natuurlijkerwijs vlot.
Daar wie aanhecht op wie hij wezenlijk is,
vindt verruiming van woorden weer in zijn spreekgedrag.

Zo wees aandachtbehoeftigd naar wat spreken vermag te zijn:
een bemiddelende uitdrukkingskracht van uw wezenlijke zelf
naar het wezen van een ander en het wezenlijke om u heen.

Toelichting: vele mensen spreken maar niet aandachtsvol. Zij zijn zich er te weinig van bewust dat spreken veel dieper van binnenuit gevormd dient te worden, als het ware vanuit de wezenlijke kern van hun natuurlijke persoonlijkheid.

Wanneer je oefent om jouw spreken te verbinden met je gehele aanwezigheid in ieder woord dat je uitdrukt, dan zal je woordenstroom zich gaandeweg verbeteren omdat die vrijgevend vanuit je diepere zijn ontstaat. Je komt dan ook bij de kern van wat spreken vermag te doen. Namelijk: jouw spreken verbindt jouw wezen met de buitenwereld. Jouw spreken zoekt gericht een uitkomst in verbinding met het wezen van een ander mens en met al het wezenlijke bezielde leven om je heen. Met dat jij je daarin durft te plaatsen, krijgt jouw spreken een andere toonbeleving: het is zielsecht spreken geworden en breekt harten open.

Innerlijke zelfverzekerdheid ontstaat alleen dán
wanneer men diepgeworteld in het eigen hart huist
en vastberaden zichzelf de ruimte geeft
om te behartigen dát waartoe men zich innerlijk opgeleid weet.

Wie zich zelfverzekerd wenst te gedragen
maar niet kan beantwoorden aan bovenstaande,
doet zichzelf tekort door méér te wensen in gedragsvaardigheid
dan wat innerlijk voorbereid is.

Innerlijke zelfverzekerdheid is geen aanleg maar uitkomst,
na langdurig werkzaam te zijn geweest
op zaken die het eigen hart toebehoorde.

Laat u daarom niet verleiden
om méér te tonen dan dát wat innerlijk voor u is weggelegd.
En wees bemoedigend tot uzelf
om innerlijk zelfverzekerd vooruitgang te boeken
op dat wat werkelijk doorleefd in u huist.

(Deelnemersdag oktober 2018)

Ontwikkelingspoort 20130404-02
Betrokken omgang
verbetert een samenleving
die condities inbouwt
vóórdat betrokkenheid algemeen gangbaar actief is.

Wees daarom zelfbewust in omgang met elkander
opdat geestrijk vertaald kan worden
wat wezenlijk behoeftigd is
ter verbetering van allen in gemeenschapszin ingebed.

Wie hier constructief aan bijdraagt ​​
zal bemerken dat opgang verzekerd is
ook voorbij het waarneembare oog.

Toelichting. Dat wat je aan het etherveld overdraagt, zal zijn werking gaan krijgen. De eerste van deze poort geeft aan dat we in een samenleving ingebed zijn waar men eerst condities schept voordat men zich betrokken toont. Echter, overal waar mensen aanwezig zijn die betrokkenheid zonder condities vrijgeven kan dat versneld vernieuwing uitlokken. Het is een aparte zin: betrokken omgang verbetert een samenleving die condities inbouwt vóórdat betrokkenheid algemeen gangbaar actief is. Het lijkt alsof de mens of situaties het moeten verdienen vóórdat betrokkenheid geschonken wordt.Terwijl als je je betrokkenheid geeft en je doet dat onvoorwaardelijk, zonder condities te stellen aan de mensen aan wie je het wilt geven, dan zaai je veel vrijer en zitten mensen niet in een wachtstand om zich geweten te weten. Daar betrokkenheid niet gemist kan worden wil vernieuwing zich collectief kunnen inbedden is samengaan van betrokken geestkracht een vereiste om vernieuwing te laten ontstaan. Het is daarom van waarde om minder aan condities gerelateerd te doen maar zoals het je ingegeven wordt.
Wees daarom zelfbewust in omgang met elkander opdat geestrijk vertaald kan worden wat wezenlijk behoeftigd is ter verbetering van allen in gemeenschapszin ingebed. Als er al expertise in mensen aanwezig is waarin ze onvoorwaardelijk doen, op plaatsen voorbij de gestelde condities, is het dus belangrijk om hier met elkaar over te delen, zodat dat veld vergroot kan worden en ook andere mensen, niet zichtbaar, er weer meer op aangesproken kunnen worden.
Wie hier constructief aan bijdraagt ​​zal bemerken dat opgang verzekerd is ook voorbij het waarneembare oog. Dus alleen al het samenzijn en daar vrijmoedig over spreken, maakt al dat je vernieuwing uitlokt, ook al kan je hem nog niet zien altijd. Dit gaat over de pure gemeenschapszin, over het grotere wij waar je niet kan doen alsof je afgescheiden bent, want dat is een illusie. Veel mensen leven met de illusie dat je afgescheiden kan zijn, maar dat is echt een illusie. Je kan niet doen of mensen er niet zijn. Hoe je je daar dan toe verhoudt, dat  is een persoonlijke aangelegenheid. Maar te doen alsof het er niet is, of het eerst aan allerlei condities laten beantwoorden voordat het er mag zijn voor jou, dat maakt dat het stroperig wordt en dat het te weinig nog vanuit het hart vrijgegeven kan worden. Wel blijft zelfzorg nodig en ook dat je zelf opgewekt blijft in het leven, je eigen leven levend. Maar doe niet alsof het er niet is alles wat buiten je om gebeurt. Dat is wel wat ik zie. Steeds meer mensen verlangen ernaar en doen alsof het er allemaal niet is, door geen kranten meer te lezen, tv’s niet meer aan te zetten omdat dat rust geeft. Toch is de oefening om diep van binnen zo in balans te zijn dat je hart open kan houden met wat er buiten je om gaande is.

Ontwikkelingspoort 20130404-03
Veeleisend is de tijdgeest
die zonder uitzondering mensen aandoet
om zich beter te tonen dan voorheen.

Wees daarom bevrijdend open
in het delen tot elkander
opdat vernieuwingskracht u allen aanraakt
bovengemiddeld.

Zo bespoedig delen en kijk voorwaarts
opdat vernieuwing intreden kan
op een wijze dat men elkanders gelijken vindt.

Toelichting. Het is een tijd die aan niemand voorbij gaat om zichzelf onder ogen te komen en te zien binnen de eigen constitutie, psychologisch en ook anderszins. Hoe kan men in een verbeterde omgang raken met wie die is. We dienen allemaal onze nieuwe versie te creëren. Eén van de aspecten daarin is dat die oproep versterkt  wordt doordat we echt niet meer in afzondering van elkander kunnen leven. Door de hoeveelheid mensen waarmee we in elkanders nabijheid leven, hebben we voortdurend te maken met de uitstraling van energievelden van mensen, maar ook van de telecommunicatie en van dierenwelzijn en alles wat er gaande is. We worden buitengewoon aangeraakt en we dienen dus goed in balans te blijven zodat we ons ertoe weten te verhouden in omgang daarmee.
Wie zichzelf liefheeft binnen het wezenlijke van de eigen aard, bespoedigt daarmee vooruitgang opdat ook anderen vanuit meer liefde naar zelfonderricht toe in staat gesteld worden zichzelf in hun ware aard te herscheppen. Met andere woorden: wanneer je in alle naaktheid bekent hoe je met jezelf aan het oefenen bent, schept dat ook bij anderen de drang om dat te doen in liefde naar zichzelf toe gericht. Hier wordt ook gevraagd of we er bevrijdend open over willen delen zodat we elkaar daar, over en weer, op aan kunnen raken en daarmee dat veld ook bespoedigen. Dit kan ​​zonder schaamte en dan kan die vernieuwing ook haar intrede doen en gaan we ook werkelijk ervaren dat we elkaars gelijken zijn. 

Ontwikkelingspoort 20130406-01
Veel belovende zaken worden in de kiem doorsnee teruggehouden
door een tekort aan volhoudingsvermogen van hen
die deze zaken verlevendigen,
in aanvang te alleenstaand.
Dit maakt dat een collectief veld te weinig begeestering toelaat
die, vanuit enkelingen geboren wordt, om dit collectieve veld te verlichten.
Het volhoudingsvermogen van enkelingen neemt af
wanneer het collectief bewustzijn verzadigd raakt vanuit een ‘laat maar waaien’-houding.
Dit creeert onbewust teleurstelling bij hen die volhoudend van gestalte dienen te blijven
opdat hun boodschap niet verwaait.
Inzet van velen om het collectieve veld te bevrijden van een ‘laat maar waaien’-houding is noodzakelijk
om verlichting op meerdere gebieden te kunnen markeren, blijvend van aard.
Velen raken uitgeput die langdurig het veld opwaarts gedragen hebben
ter vernieuwing van allen.
Wanneer bijstand geweigerd wordt
kan veel van wat bedoeld is te zijn
niet doorlichtend doorwerkzaam zijn, blijvend van aard.
Wees daarom bevruchtend allen te saam om het veld van oplichting teweeg te brengen.
Daar de draaglast van de enkeling hiertoe ontbreekt ondanks volhoudingsvermogen.

Toelichting. Het zaad van de toekomst ligt in mensen, in individuen met specifieke kwaliteiten. Maar ook wat mediamiek ontvangen wordt is het zaad voor de toekomst. Er worden bijvoorbeeld via mij als kanaal, of via andere mensen zaken aangegeven die voor deze tijd belangrijk zijn. Dat zaad wordt neergelegd en door de kwaliteit van de mens die het zaad in zich draagt, wordt het zaad in zuiverheid in de aarde neergelegd. Echter, het vraagt ​​een enorme bevruchtingstijd voordat zaad kan ontkiemen. En de drager van een bepaald talent, of een medium die de inzichten ontvangt die voor de nieuwe tijd bedoeld zijn, is daarmee ook gebonden aan het zaad wat via de persoon tot ontkieming dient te worden. En dat maakt dat de volhouding om het talent tot volle wasdom te brengen een hele veelvragende aangelegenheid is voor hen die in een collectief veld de opdracht hebben de vernieuwing te activeren. En dat is niet alleen maar de psyche die daar mee gemoeid is maar ook het fysieke lichaam wordt veelvragend belast als met de uitzending van het zaad wat verspreid dient te worden, en het talent wat heel nauwkeurig in kaart gebracht moet worden, voordat het zich kan manifesteren in de buitenwereld. Nou hier geeft de begeleiding aan dat er hele veelbelovende zaken, ook vandaag maar ook recent en langer geleden, in mensen neergelegd zijn tot ontkieming maatschappelijk. En dat dat in aanvang in een mens alléén lag. Net zoals dat wij reeds ambassadeurs hebben en vele vrijwilligers en dat allerlei andere inspiratoren in de maatschappij actief zijn. Het staat of valt met de support van derden. Want een enkeling kan het niet uitdragen, daar is het teveel voor. Het is ook niet voor die enkeling bedoeld. Die enkeling is doorgeefluik, niet meer dan dat. Want ieder talent, welk talent jullie ook hebben dient de gemeenschap. Dus het mag mooi zijn dat het in jou ligt, maar het is dienstbaar naar velen. En als je alleen op je talent wilt zitten, is een mooie aangelegenheid, maar je mist de boot. Het is voor iedereen bedoeld.
Dit maakt dat een collectief veld te weinig begeestering toelaat, die vanuit enkelingen geboren wordt, om dit collectieve veld te verlichten. Waar dit me ook erg aan doet denken is dat ik ongeveer een jaar geleden ook een hele indringende boodschap kreeg van mijn begeleiding waarin ze zeiden: Als wij kijken naar de aarde en ook hier naar het westen, ieder mens is aan het delen en de anderen zijn het podium. Dat gaat niet over samen, maar over ‘Kijk mij’. En dan zie je al in welk hiaat je gaat vallen als iedereen bezig is met ‘kijk mij’ dan is er géén verbinding, geen échte overdracht, geen uitwisseling en er is geen groot ‘Wij’ actief. Als iedereen belangrijk wil wezen of zijn eigen profiel centraal stelt, dan kunnen we lang wachten op een collectief veld dat in synergie raakt. Hier wordt ook gezegd: het collectief veld is te weinig open voor ál de inspiraties die dienend zijn aan het collectief veld. Dat gaat voorbij de mensen. Het gaat om talenten van de nieuwe tijd. Het gaat om inzichten voor de nieuwe tijd, het gaat om vormen van samengaan die niet eerder toegetreden zijn.
En dan wordt er verder op ingegaan: Het volhoudingsvermogen van enkelingen neemt af wanneer het collectief bewustzijn verzadigd raakt vanuit een ‘laat maar waaien’-houding. Nou, dat is behoorlijk schrikken als je dat zomaar leest. Het algemene collectieve veld zal het een worst zijn, als ze het zelf maar goed hebben. Dat is pittig. En daar is het algemeen collectief veld zó mee doorspekt dat die vernieuwende inspiraties niet makkelijk toegankelijk opgenomen worden. De uitwassen zien we natuurlijk ook. Dat op allerlei zaken wordt bekort, complementaire zorg, nou ik hoef alle onderwerpen niet te benoemen. Maar er is heel veel vernieuwing overal geactiveerd, maar de algemene aanname daarvan in het collectieve veld wordt nog steeds terug gehouden.
Dan gaat het verder: Dit creeert onbewust teleurstelling bij hen die volhoudend van gestalte dienen te blijven opdat hun boodschap niet verwaait. Met andere woorden je hebt incarnaties, ik ben er ook één van, en zo zijn er velen. Hun hele leven is dienstbaar aan de opdracht die ze meegekregen hebben. Het gaat niet over ik, Marieke, het gaat over de opdracht die daar ligt, de boodschap. Haar talent (en dat speelt ook bij anderen) is dienstbaar aan de maatschappij. Het is de kunst of je, na heel veel jaren volhouding, dat nog trekt. Dit geldt destemeer voor nieuwe generaties, mensen die veel minder in volhouding geschoold zijn dan de oude generaties. Mensen die een jeugd hebben gekend waar meer verzadiging is geweest aan allerlei zaken van plezier en geneugten. Het is de vraag of zij weten vol te houden.
Inzet van velen om het collectieve veld te bevrijden van een ‘laat maar waaien’-houding is noodzakelijk om verlichting op meerdere gebieden te kunnen markeren, blijvend van aard. Dus er wordt een oproep gedaan naar jullie hier aanwezig om bewuste aandacht te besteden aan het collectieve veld door daar licht naar toe te brengen. Door daar intentie naar toe te brengen dat die ‘laat maar waaien’-houding op mag lossen. Zoals mist op mag lossen.
En dan staat hier de naakte constatering dat velen uitgeput raken door hun langdurige inzet, en dat als het collectieve veld het niet gemakkelijker opneemt, hun energie gaat tanen om het opnieuw en opnieuw en opnieuw vol te gaan houden. Dus nogmaals de oproep: Wees daarom bevruchtend allen te saam om het veld van oplichting teweeg te brengen. Daar de draaglast van de enkeling hiertoe ontbreekt ondanks volhoudingsvermogen. Het is ook eerder al gezegd: er zijn inspiratoren geweest. Die hebben nieuwe inspiratoren opgeroepen. Waar het nu omgaat dat iedere deelnemer in de maatschappij moet gaan staan. Men mag niet meer lui zijn. Het is prachtig dat je aan kan leunen tegen inspiratoren, het is mooi dat je na kan praten wat je weet via derden, het komt nu op jóu aan. Wat doe jij, dat geldt voor een ieder. En dat maakt de verlichting van de voorgangers. En ook als jullie weer werk zaaien, en dat doen jullie, zet de ander aan tot participatie. En laat ze zelf gaan stralen in wie zij zijn. Laat mensen vooral niet afhankelijk worden.

Ontwikkelingspoort 20130219-01
Veelafgestemdheid
vraagt ​​een uitzonderlijke moed
ter volhouding hiervan.

Veelopmerkzaamheid zuiver afgestemd
leidt hier immer toe.

Toelichting. Veel-afgestemdheid houdt in, dat als je vergelijkt met het algemeen collectief veld, ieder volk of iedere leefgemeenschap een gemiddelde heeft. V eel-afgestemdheid gaat voorbij het gemiddelde. Het is gedifferentieerder en meer actief overeengekomen zijn op je medemens voorbij de gemiddeldeheid. Dat vraagt ​​een nieuwe moed, want als je algemeen afstemt, heb je minder verantwoordelijkheid, omdat je minder gewaar bent, dus hoef je ook minder met indrukken om te gaan. A ls je véél-overeengekomen bent dan betracht je moed om in volhouding overeengekomen te blijven.
Wie zich afgestemd gedraagt, bijzonder van aard, staat in contact met belevingsvelden dieper van aard dan men doorsnee betrekt. Omdat jullie maar afgestemd blijven, ontmoet jewerelden, die je normaal niet zou benoemen, niet zou ervaren wanneer je je algemeen afgestemd zou gedragen. Je zou er als het ware gemakkelijker aan voorbij lopen.
Dit maakt dat de veel-afgestemde persoon zich wezenlijk inzet ter ontmoeting van leefculturen anders dan zelfbekend. Met andere woorden, je treedt naakter in waar de ander is, waardoor je het sneller tot op het bot herkent, je je sneller aanraakbaar gedraagt, voor wat in een andere cultuur omgaat. Dat kan gaan van mens tot mens, het kan gaan van mens tot een ander type gemeenschap, maar het kan ook gaan als mens tot een ander type cultuur. Je laat je aanraken, sterker nog, je reikt uit om het te bevoelen, waardoor je aanraakbaar blijkt te zijn.
Het maakt ook dat deze persoon, voorlijk van aard, in staat is zich nadrukkelijk te bewegen om voortgang te bespoedigen namens allen die men ontmoet. Doordat je steeds in staat bent de leefwereld van een ander te doorproeven, en je daardoor aan te laten raken, wordt als het ware in jou de samenkomst van al je ontmoetingen tot een vertaling gebracht. Dat verklaart ook waarom je je voorlijk beweegt, omdat wat je hebt durven te ontmoeten, daarin oefen je steeds om dat te vertalen. Als je mensen ontmoet, heel verschillend van aard, probeer je een cohesie te vinden in die vertaalslag, zodat anderen zich daarin blijven herkennen, en zich niet uitgesloten voelen daarvan. Je bent zo niet alleen voorlijk (voorlijk staat voor dat je vooruitlopend op anderen dat doet) maar je bent ook in staat om het nadrukkelijk te doen, zodat men je niet zomaar separeert en zegt dat het er niet toe doet. Want wat je opgemerkt hebt, en wat daarvan in jou beklijfd is, laat je niet zomaar uitwissen, uitvlakken, want je hebt recht tot spreken, en recht van spreken namens hen die zich doorsnee te weinig tonen. Je bent zo, als het ware, een verzamelwerk aan het worden, eentje die gelezen dient te worden, eentje die beluisterd dient te worden, omdat daar de levens van anderen zich in aftekenen, die meegenomen dienen te worden in een gemeenschap vanuit een ruimer perspectief van denken, en een ruimer perspectief van omgang.
Daarmee staat een persoon ongemerkt uit met vernieuwingsdrang die men gemeenschappelijk ervaart om voorbij verschillen eenheid te kenmerken. Ieder mens heeft een hunkering naar een evolutionair verloop van z’n persoonlijk leven, waarin het verder gegroeid uitmondt dan waar die was toen die kwam. En iemand die veel-opmerkzaam is, is in staat te bevoelen waar iemand in zijn eigen leven staand, in zijn groei impuls naar toe wenst uit te monden. Als het ware het innerlijk zaad wenst tot wasdom te komen. En de persoon die veel-opmerkzaam is kan in het bevoelen van individuen, ook voelen waar de gemeenschap dienstbaar aan kan zijn, zodat individuen tot wasdom kunnen geraken, uit kunnen groeien, dieper zichzelf kunnen gaan bekennen. Heel ongemerkt vaak in aanvang voor hemzelf, maar ook voor de mensen die hij ontmoet, brengt hij een vertaalslag aan waardoor die reis kan bespoedigen om uit te groeien, evolutionair als mens, maar zeker ook als gemeenschap met elkander.
Veel-opmerkzaamheid zuiver afgestemd, dus niet voor eigen ego gewin, leidt hier immer toe. Met andere woorden: als je zuiver van hart je verbindt met de ander en tracht zijn hartsgesteldheid te lezen, dan ben je in staat voorlijk en nadrukkelijk, op het juiste moment te initiëren dat wat nodig is om vooruitgang te boeken voor allen. Dat veel-opmerkzame gedrag is een gave, dat is een kwaliteit. Dat is niet wat iedereen toevalt, want veel-opmerkzaam word je pas wanneer je daar levenslang de intentie toe hebt ingezet. De kwaliteit van veel-opmerkzaamheid komt alleen maar tot zijn recht als die zuiver geënt is. (Er zijn ook mensen die veel-opmerkzaam zijn om een ​​ander een hak te zetten, of te kleineren. Dan heb je hetzelfde type eigenschap, maar wanneer dat niet in zuiverheid ingebed is, dient het niet de gemeenschap. Dan ben je alleen maar overkritisch bezig om mensen zich aan te laten passen, en zit er geen zuiver doel achter.) 

Ontwikkelingspoort 20130219-02
Zwaarwegende  teleurstellingen
worden immer vertaald naar oplossingsgericht gedrag
bij hen die teleurstellingen niet als uitgangspunt
voor levensinvulling wensen te houden.

Wie zelf daarom zich uit teleurstellingen wenst te bevrijden
doet immer de gemeenschap goed,
waartoe hij behoort en roept het collectieve veld op
nieuwwaarts te gaan.

Toelichting. Ieder mens zal teleurstellingen kennen in zijn leven. Doorsnee heeft geen enkel mens alleen maar een leven van voorspoed omdat alleen maar voorspoed niet tot groei oproept. Teleurstellingen verdiepen een mens. De wijze waarop een mens met teleurstelling overweg gaat, welke keuzes hij maakt, bepaalt of zijn groeiweg al of niet versterkt en bespoedigd wordt. Wie teleurstelling ondergaat en slechts haatdragend wordt, zich in wrok en verbittering hult, doet zijn medemens uiteindelijk tekort. Wie in staat is een teleurstelling aan te zien en warm van hart zich in liefde naar zichzelf toe weet te steunen om voorbij de teleurstelling te treden, die bewerkstelligt iets in zichzelf als eerste en als tweede naar de gemeenschap, namelijk om te oefenen voorbij welke teleurstelling dan ook te treden en het leven nieuwwaarts aan te gaan. Sterker nog, mensen die teleurstellingen zien als een leermoment, proberen profijt te halen uit de lering, zodat ze precies weten welke ingrediënten ze in kunnen zetten om in hun toekomstige leven minder teleurgesteld te worden. Mensen die zwaarwegende teleurstellingen hebben vertaald naar oplossingsgericht gedrag, zullen de inzichten die ze daaruit gedestilleerd hebben als uitgangspunt neerzetten voor hun leven. Dat maakt dat ze minder snel in een valkuil trappen. Dit werkt als een stimulans naar derden, want als mensen zuivere inzichten van anderen durven aan te nemen, hoeven ze niet zo zwaar de diepte in te tuimelen. Maar goed, ieder mens is eigenwijs, je leert het meest van zelf doen, dus wie niet aanneemt tuimelt gewoon zodat hij zelf kan leren. Dat mag.
Deze opmerkelijke moed wordt in personen verzameld die in staat gesteld worden anderen te bemoedigen om voorbij teleurstellingen te treden. Als mensen iets delen met anderen, is het ook waardevol te vertellen over de teleurstellingen die ze ondergaan hebben. Als je alleen maar vertelt over mooi, mooier en allermooist, ga je geen goede verbinding meer aan met mensen, die ook allerlei teleurstellingen doormaken. Je kan het op een gegeven moment heel erg fijn hebben, maar je dient nooit de weg daar naartoe te verloochenen, omdat je anders weinig herkenbaarheid oproept bij mensen die het helemaal niet eenvoudig hebben op dat moment. De waarheid kan zijn dat je veel meegemaakt hebt, maar dat je daardoor niet bent ontspoord, maar een zuivere richting hebt weten aan te houden waardoor je er zonder verbittering uitgereisd bent. Dan heb je op basis van je eigen leerervaring iets te verkondigen aan anderen. En dat is wat je ten dienste staat om door te geven.
Wie zelf daarom zich uit teleurstellingen wenst te bevrijden, doet immer de gemeenschap goed waartoe hij behoort en roept het collectieve veld op nieuwwaarts te gaan. Met andere woorden: Het is niet alleen je energie die ongezegd om je heen hangt. Het is helpend als je het duidelijk maakt in woord en gebaar dat je jezelf niet opnieuw in teleurstelling wilt vastzetten. Jij gaat ervoor, vanuit moed, en de ander ziet jouw moed daarin, terwijl je misschien net als iedereen ook teleurgesteld bent op nieuwe onderwerpen, je wilt er alleen niet meer in blijven hangen en dat maak je duidelijk. De kunst om te zeggen: ik ben opnieuw teleurgesteld maar ik laat me niet kisten door de teleurstelling, ik heb geen intentie om in wrok te geraken of weer in verbittering te treden. Ik ga door en ik wil moedig zijn en daarom doe ik dit of dat. En wie mee wil gaan, graag, dan steunen we mekaar daarin. Want een teleurstelling benoemen is de realiteitszin. Als je doet alsof je niet teleurgesteld bent, doe je jezelf tekort. De teleurstelling heel genuanceerd benoemen is ook een onderdeel van een rouwproces, en hoe meer respect je hebt naar de afzonderlijke details van de rouw rondom teleurstelling, hoe makkelijker je daarna in staat bent er aan voorbij te gaan zonder de ontkenning van wat de teleurstelling met je doet.
Het is belangrijk is om niet te gaan handelen vanuit flinkheidgedrag, maar vanuit moed. Flinkheid zit alleen maar in het bovenlichaam, en moed zit van kruin tot voetzolen. Als je de teleurstelling niet in nuance durft te doorleven dan ben je alleen maar flink in het bovenlichaam. In flinkheid raak je uit het lood, want je hebt te weinig energie in het onderlichaam. En de mens heeft nou eenmaal maar één energieveld en dat moet hij gelijkelijk verdelen door zijn hele lichaam, maar ook door zijn auraveld om hem heen. Als je moedig bent, dan draag je de teleurstelling en je kent de nuance van de teleurstelling, en je gaat voor vernieuwing, maar wetend van de teleurstelling, anker je je voetzolen en ga je nieuwwaarts.

Na interactie. Waar veel-voelende mensen makkelijk aan voorbij gaan, is dat ze veelvoelend al weten hoe het met iemand is en dan al meteen naar de verbetering toegaan. Daarmee passeer je eigenlijk waar de ander is, want hij dient zijn eigen vertrekpunt te erkennen voor vernieuwing plaats kan vinden. En vernieuwers, die het allemaal goed bedoelen, sluiten vaak dus de doelgroep uit omdat ze de erkenning missen voor waar de ander feitelijk is. Als je in gevoel niet bij die ander eerst kan zijn, dan gelooft hij je boodschap eigenlijk maar half. Dus wanneer je erkenning geeft aan de teleurstelling en je legt dan je boodschap uit, en je doet dat ook persoonlijk vanuit je gevoel, dan houd je verbinding. 

Ontwikkelingspoort 20130219-03
Zachtgaand spreken bemoedigt het hart
én versterkt het uitdrukkingsveld om zacht bespreekbaar
te verkennen in detaillering van wat het behoeft 
in omgangsvorm daartoe.

Wie zo functioneert versterkt verbondenheid voorbij het geziene oog.

Toelichting. Dit is bijzonder taalgebruik: zacht-gaand-spreken. Het gaat over het aanvoelingsvermogen wat met veelopmerkzaamheid gepaard gaat. Je voelt voorbij het getoonde, hoort voorbij het uitgesprokene en je bent je ook de intentie tot groei bewust van de ander voorbij dat wat hij kan uitdrukken. En dat maakt dat je zó aanvoelend gaat spreken, zo in de nuance ingebed, dat je al berichten afgeeft voordat een ander ze zelf benoemd heeft. Dat kan alleen maar wanneer je een lange geschiedenis hebt met aanvoelen van derden, dat kan alleen maar wanneer je hart zuiver gericht is en niet egobelust, en het is alleen maar mogelijk wanneer je zelf in de vernieuwingslijn staat van de collectieve behoefte, zodat je het kunt vertalen als je het opmerkt. Want als je daar zelf niet in valt is het ook heel moeilijk om het te vertalen omdat je het te weinig op kan merken. Als dit als grond in je eigen levensloop aanwezig is, kun je een vertaalslag maken voorbij alle beproevingen van teleurstellingen heen, waardoor je in staat bent ergens aan de einder te weten dat de vernieuwing gloort. Je bent dan in staat iets van die hoedanigheid van het licht wat daar gloort al te benoemen.
Het gaat hier om zachtgaand spreken, waarvij ‘zacht’ te maken heeft met gevoelsmatige verbondenheid waarin je niet overmachtig spreekt, of overnemend, maar je spreekt vanuit een hartsintentie en gaandeweg ontvouwt het zich steeds meer. Zachtgaand spreken is iets heel anders dan wat je veelal ziet, dat mensen met aangenomen waarheden nadrukkelijk iets verkondigen, anderen overstemmen, en daarmee hun eigen plek veroveren. Dat is geen zachtgaand spreken. Zachtgaand spreken vraagt ook aanpasig aan wat is, het niet verloochenen, net  zoals je teleurstellingen moet respecteren, is zachtgaand spreken ook verbonden met de waarneming van wat er is. Ook de belemmeringen, de obstakels. Je spreekt vanuit de erkenning dat dit bestaat, en ondertussen spreek je door en ga je voorbij de blokkades die zich aandienen om een ruimer perspectief te tonen. Je weet niet waar je eindigt, maar al sprekende stroom je door. In zachtgaand spreken zeg je, als er muren zijn symbolisch: “Er zijn muren, …. en die muren bestaan ​​uit zoveel stenen, zoveel voegwerk en hier is een muur waar ik voel ik moet er doorheen.” En dan ga je spreken voorbij de muur, want er is een klein deurtje waarvan jij denkt: “Wie weet , heb ik wel de sleutel om die deur te openen en te zien welke tuin daar achter is”. 
Met andere woorden, de waarneming van wat geschiedt, onuitgesproken veelal (bij anderen en ook bij jezelf soms) en voorbij het getoonde karakter van zichtbaarheid, maakt, dat fluisterzacht diepgaande indrukken voor de ziel, aanraakbaar door de persoon zelf, vertaald worden als wezensecht van belang. Bijvoorbeeld, er is een hoofdverantwoordelijke bij wie veel angst leeft omdat hij ministerieel verantwoording af moet leggen rondom subsidiegelden, en diegene wil geen gezichtsverlies lijden. Als je die angst subtiel al aangevoeld hebt, terwijl die ander het niet eens hardop uitgesproken heeft, dan weet je dat die ander leeft met angst en dat je daar respectvol mee overweg dient te gaan. Dan dien je te spreken vanuit positieve geruststelling zonder iets over te nemen, want als je dat doet, pak je iets af en gaat de ander versterkt in verdediging en wordt de angst alleen maar groter. Echter, als je meewerkt en zegt van: “Het kon best heel lastig zijn voor u straks om ministerieel verantwoording af te leggen, natuurlijk zijn we bereid u te helpen om een ​​mooi verhaal straks te hebben, zodat het ministerie vanuit vertrouwen naar ons kan kijken.” Geloof maar dat de persoon gaat ontspannen als je je zo opstelt. Maar als je zegt: “Dat is helemaal onterecht, u heeft angst. U hoeft helemaal geen angst te hebben want wij doen het wel goed… “. Dan werk je niet invoelend mee in wat die ander ervaart. Dus soms moet je, net als met teleurstellingen, benoemen wat er is, wil je de sfeer gaan ontspannen en dan grijp je aan op wat je kan betekenen om met elkaar een goed verhaal te creëren, bijvoorbeeld naar een ministerie.
Dit creeert uithoudingsgemoed en vertaling van dat wat veelal niet zichtbaar voor anderen, zelf vernomen is en de gemeenschap toebehoort. Wie zo functioneert versterkt verbondenheid voorbij het geziene oog. Alles wat je aanvoelt, daar ga je serieus mee overweg, en nu komt het: maar je benadert het zachtgaand. Daarmee overrompel je niet, daarmee versterk je geen angst, daarmee heb je altijd een inleidend gebaar, zodat de ander meer kan ontspannen om meer te beluisteren. Je gooit niet al je weten in één keer erin, maar je brengt het stap voor stapje dichterbij, waardoor het gewoon wordt. En daarmee overrule je niet, maar wijkt het vanzelf en biedt het een nieuwe ruimte aan. Dit betreft ook de non-verbale communicatie. 

Ontwikkelingspoort 20110421-01

Veelgevendheid
niet te verwarren met veeldoendheid.

Waar het hart vol mee loopt
in betrokken gevoel naar derden
is gevendheid reeds actief.

Hiermee verbijzondert u uw gift aan de mensheid
en de gedragingen die hierbinnen plaatsvinden.

Samenvattend komt er nog een inspiratie:
U heeft veel te geven.
Doe het in de maat van de ontwikkeling nu.

Toelichting. vind het een hele mooie inkijk dat je als het ware je hart al dient te zien als gevend, zelfs al zou je niets als vervolg daar op doen. Wil je wanneer je zo in het doen je verankering zoekt, vergeet je wat je al uitgericht hebt door je hart open te beleven naar mensen toe of naar ontwikkelingen toe of zaken die maatschappelijk geschieden. En deze poort geeft aan, je dat te herinneren waardoor je je natuurlijke vrijheid herkiest waarin je niet plichtmatig wilt doen, maar door je hart ingevend gestuurd. Waarmee je ook niet meer vraagt ​​dan aan je zelf dan wat je hart momenteel kan begeesteren. Heel simpel, maar ik vind het een hele mooie accentlegging.  

Ontwikkelingspoort 20110421-02
Strengheid doet u afzien van uzelve,
omdat u zich tot meer gerichtheid wenst aan te zetten
dan dat u feitelijk kan.

Ontspan u daarom
in wezenlijk gericht te zijn
binnen de vermogens die u ten dienste staan.

Houd op te geloven i
n meer dan dat wat u vanzelfsprekend kan uitrichten.

Toelichting. Als je opleggend streng gedrag naar jezelf toe hebt, verwacht je meer dan je natuurlijke geven. En die gestrengheid neemt je in de greep. En is opleggend waarin je ook steeds de teleurstelling voelt naar dat wat je gevend, in letterlijke zin, niet hebt kunnen toepassen. In feite verorden je je hart meer dan dat het in openheid zich al geeft en meestal is het open hart de voorbode van doen, maar het tijdsbestek waarin dat zich manifesteert dient ook voldoende al geaard te kunnen worden in de materie. Als je te vroegtijdig je al aandrijft tot betekenisvolle omgang in doen met wat jouw hart aangeeft, dan overstrek je jezelf. Wat deze poort aangeeft, neem je hart voor lief en baseer het doen op de feitelijke kracht die aanwezig is daarvoor en niet wat je wenst dat daarvoor al aanwezig is. Dus het geeft een mildheid te zien naar jezelf in plaats van een strengheid. Je kan als het ware ook negatief hoogmoedig worden naar jezelf toe gericht door de wens meer te kunnen dan waar je feitelijk in aanwezig bent.

Ontwikkelingspoort 20110421-03
Veeleisendheid van het leven
mag u niet betreffen nu.

Waarmee gezegd wordt
dat het heden voor u
zich nu verklaarbaar mag richten
in de behoeftesfeer van uw eigen gedragingen.

Kies de vrijheid van de hedendaagse begeestering in u
en maak daarmee de weg tot een zegen.

Toelichting Het accent in deze poort komt heel erg op het hier en het nu te liggen. En dat je niet dient te vergalopperen aan voornemens. Maar dat je in zelfbewustzijn geplaatst, ook je maximale mag toe-eigenen voor dat wat jouw begeestering vandaag levend houdt. Opdat de bezieling steeds weer toe kan vlieden en het ongedane je niet overbepakt doet voort reizen. Verlangens van worden tot in het verleden en de niet-beantwoordheid bepaalde zaken, maakt niet dat u niet mag voort reizen. En de verlangens dienen hedendaags te zijn en niet vanuit schuldgevoel het oude steeds weer mee trekkend. En daar wordt ook nu het accent op gelegd, dat je daar heel secuur naar kijkt. Doe ik iets omdat ik als een verplichting met me meedraag, maar is het werkelijk actueel voor vandaag? Want is het actueel voor vandaag, kent het ook de hedendaagse begeestering. Dus het wil niet zeggen dat je het verleden zwart-wit afwerpt, maar je moet het toetsen “is het ook hedendaags begeesterd”, en is daar het antwoord volmondig ja, dan is de begeestering vandaag actief en reis je op die begeestering verder. Maar als daar geen begeestering in ligt, dan mag je onthechten. Als ik het hier heb over onthechten, dan versta ik daaronder dat je niet een schuldenlast in je eigen belevingsveld mee kan dragen over dat wat je niet vroegtijdiger hebt kunnen realiseren. En dat, hoewel je bekend bent met je verlangens van ooit, je in het nu geplaatste, zelf beslissend dient te gaan met de mogelijkheden van nu. Waardoor het oude, hoewel je het waarschijnlijk niet bereisd hebt en je verlangen er wel naar uit ging je je niet meer tot schuld hoeft te manen maar het mag laten in het verleden. Dat kan laten in het verleden. Waarom? Omdat het niet gegevene van toen, zeg maar de onbeantwoordheid van verlangens eens, niet meer die waarde in het nu hebben zoals ze het toen kenden. En wezenlijk is dat het hedendaagse verlangen centraal staat, want daar ligt de grootste oprichtingskracht.

Na een interactie. Als ik het hier heb over onthechten, dan versta ik daaronder dat je niet een schuldenlast in je eigen belevingsveld mee kan dragen over dat wat je niet vroegtijdiger hebt kunnen realiseren. En dat, hoewel je bekend bent met je verlangens van ooit, je in het nu geplaatste, zelf beslissend dient te gaan met de mogelijkheden van nu. Waardoor het oude, hoewel je het wellicht niet bereisd hebt en je verlangen wel naar uit ging, je je niet meer tot schuld hoeft te manen maar het mag laten in het verleden. Dat kan laten in het verleden. Waarom? Omdat het niet gegevene van toen, zeg maar de onbeantwoordheid van verlangens eens, niet meer die waarde in het nu hebben zoals ze het toen kenden. En wezenlijk is dat het hedendaagse verlangen centraal staat, want daar ligt de grootste oprichtingskracht. Nog een keertje misschien voor de helderheid. Dat wat zich in het heden in verlangen nog steeds manifesteert oprecht en hedendaags, ook al was het al in het verleden bekend, dat reist wel mee de toekomst in, want dat heeft nog steeds die actuele begeestering. Kijk bijvoorbeeld heel symbolisch, en dat woord mag je voor van alles en nog wat ontvangen of verwarren. Maar stel dat jij ooit gedacht hebt, ik wil graag binnen 5 jaar een Afrika-reis doen. Ik neem maar iets heel simpels. En het is nu vijftien jaar later en die Afrika-reis is er nog nooit geweest. En je dacht, ja, maar dat had ik me toch altijd voorgenomen. Maar jouw hart verlangt nu naar India of gewoon naar thuis blijven of om de hoek. Wat zou je je vermoeien met Afrika als het vandaag niet ervaren wordt? Maar dat kan ook op een psychologisch onderwerp van applicatie zijn, of een beroepskeuze die je nog ooit had willen maken of iets op creativiteitsgebied wat je ooit had willen aangaan, maar wat je nu niet meer voelt, maar waarvan je denkt, ja, maar ik had het me voorgenomen, dus ik doe het. Nee, je hoeft het dus niet te doen. Het is een prachtig voornemen aan het verleden gerelateerd, maar wat vandaag je niet meer bijster enthousiast doet maken, dus onthecht. En als iets in de toekomst terugkeert en het verlangen van ooit herhaalt zich, dan is het dan weer hedendaags. Gaf gerelateerd. Dit is ook zeker gerelateerd aan gaven. Omdat, een mens staat veel ter beschikking en menige kwaliteit kan verder doorontwikkeld worden, maar men kan ook in herinneringen verzand raken omtrent wat men had willen ontwikkelen, maar achteraf niet bleek te kunnen doen, toen. Het is belangrijk dat je lustig doorontwikkelt in plaats van streng en verplicht. Dus in die diversiteit van jouw ontwikkelingskansen, gaat het zoals het gaat. Maar vandaag begeester je wat aandacht nodig heeft, omdat jij het wil begeesteren. Niet vanuit verplichting. Maar vanuit een vrije keuze. Ik zou zeggen, schuldgevoel kan je daarvan af houden. Spijt is een creatief proces dat altijd spreekt over de herkansing. En de herkansing kan je aan de hand van deze poorten, vertalen voor jullie, als geweten: wat me nu begeestert, vol-doet. Dat is prachtig, vol – (streepje) doet. Dat kan je tweezijdig vertalen. Het mooie is verlangens zijn vaak gekoppeld aan aannames hoe het zich zou dienen te comfort. Maar vaak is het alleen een richtingaanwijzer en niet meer dan dat. Gaat het niet over de uitkomst van de horizon. En dat maakt ook dat als je een verlangen plichtmatig vertaald, je hem te weinig als een richtingaanwijzer zag. In die zin vind ik ook, zo meteen horen jullie poort 4 nog een keer, dat gaat met name over de bedruktheid van de opleggendheid die je via derden ontvangen hebt. Maar hoe wonderwel, ligt daar een persoonlijke richting in voor jou. Zodat wat gaven zijn in jou, dat je oefent het vrijlatend aan anderen te geven. Waarom? Je weet teveel wat bedrukking met jou doet. Dus, waarom zou je een ander bedrukken met waar jij voorrang in wenst. ligt daar een persoonlijke richting in voor jou. Zodat wat gaven zijn in jou, dat je oefent het vrijlatend aan anderen te geven. Waarom? Je weet teveel wat bedrukking met jou doet. Dus, waarom zou je een ander bedrukken met waar jij voorrang in wenst. ligt daar een persoonlijke richting in voor jou. Zodat wat gaven zijn in jou, dat je oefent het vrijlatend aan anderen te geven. Waarom? Je weet teveel wat bedrukking met jou doet. Dus, waarom zou je een ander bedrukken met waar jij voorrang in wenst.  

Ontwikkelingspoort 20110421-04 
Opleggend gedrag naar u toe
doet u geen goed.

Bevrijdt u daarom
van eerdere opleggendheid in uw leven
opdat u voorwaarts reist onbezet.

Met andere woorden uitgelegd:
De drukgevoeligheid van eens
dient nu opgeheven te worden in u
opdat u vrijlatend voortreist
op uw pad van ontwikkeling.

Toelichting.  Als er veel opleggend heeft plaatsgevonden, bijvoorbeeld in je jeugd of vanuit werkgevers of in welke vorm ook nadien, dan ben je bekend met wat opleggendheid doet in beletting van jouw energie en gedragsruimte. Als je dat hebt ondergaan, kan je bij een niet goede vertering van wat je hebt ondergaan, in het automatisme vervallen dat je, al of niet bewust, anderen ook opleggend benadert. Dat kan zijn door overwetendheid, door overbeslissendheid, door overversnelling van een ander te verwachten etcetera, etcetera. Het is ook goed om jezelf te spiegelen van ‘waar zijn er nog oude reflexen in mij, waarin de opleggendheid van anderen in mij geslopen zijn en een oubollig subje gecreëerd heeft, waardoor ik onbelet, niet bedacht andere ook aanstuur?’. Want dat vraagt ​​zelfwerkzaamheid om dat te baas te komen en te ontzenuwen waardoor die sub geen kans meer krijgt. Tegelijkertijd kan je ook beschadigd zijn aan de overoplettendheid van een ander waardoor je ook vanuit beschadiging als het ware de ander overmatig vrijlaat en nooit meer wenst te verbinden en dan wordt het een ziekelijk proces. Want je wilt met niemand contact, dus ze mogen vooral doen wat ze willen, want jij houdt je er afzijdig van, want je bent psychologisch toch een beetje gestoord door het verleden. Waardoor je wel alles vrijlaat, maar niet meer positief verbindt. Het midden is vanuit verbinding vrijlaten. Zodat je oog hebt voor de belangen van de ander, ook echt kan zien wie de ander is, maar ze in verbinding hebben met hun eigen kansen gunt tot zelfontwikkeling, die jij niet oversturend aanzet. Nou, dus het is een grote huiswerkopdracht ontwikkelingspoort 4. Het staat er redelijk lichtzinnig, met veel licht daarin, maar het is ook een werkzaamheid die gevraagd wordt. En het wordt verbonden in dit geval ook met jullie gaven. Omdat de wijze waarop jullie en dan mag je toch het beste zeggen constructief teveel oplettendheid van anderen in dit leven meegemaakt hebt, niet vanuit hun constructief bedoeld, maar wel constructief voor jouw ontwikkelingsgang. Omdat wie jij bent met de gaven die jij beheert, dien je uitermate verbindend vrijlatend te zijn naar anderen. En als je die beschadigingen niet doorgegaan was, van die overoplettendheid van derden naar jou toe gericht, had je ook niet zo’n maximale kans gekregen om verbindend echt vrijlatend te worden. Dus zie de ontwikkelingsgang die je hebt gehad met compassie aan en kijk wat je kan doen om de, ik zou zeggen, de eindconclusie voor lief te hebben, dat jij kunt verbindend vrijlatend kan worden. Omdat je weet wat de pijn is, is van overbedrukt oplettendheid meegemaakt te hebben. Opleggendheid en overoplettenheid liggen in elkaars verlengde, omdat opleggenheid vaak uit een overoplettend betoon van iemand. Die oversecuur, vaak dwangmatig, probeert zaken in een gareel te brengen waar die zelf, hij of zij, daarmee uit kan komen. En blijft zijn ze ook in mijn spreken zo makkelijk door elkander heen te vinden. Ik kan doorsnee zeggen dat iemand die opleggend is, heel weinig psychische ruimte heeft om anders te kunnen. Omdat de optelsom van de eigen waarnemingen zo prikkelend werkt dat hij daar snel van af wil en dus opleggend is. Omdat je weet wat de pijn is, is van overbedrukt oplettendheid meegemaakt te hebben. Opleggendheid en overoplettenheid liggen in elkaars verlengde, omdat opleggenheid vaak uit een overoplettend betoon van iemand. Die oversecuur, vaak dwangmatig, probeert zaken in een gareel te brengen waar die zelf, hij of zij, daarmee uit kan komen. En blijft zijn ze ook in mijn spreken zo makkelijk door elkander heen te vinden. Ik kan doorsnee zeggen dat iemand die opleggend is, heel weinig psychische ruimte heeft om anders te kunnen. Omdat de optelsom van de eigen waarnemingen zo prikkelend werkt dat hij daar snel van af wil en dus opleggend is. Omdat je weet wat de pijn is, is van overbedrukt oplettendheid meegemaakt te hebben. Opleggendheid en overoplettenheid liggen in elkaars verlengde, omdat opleggenheid vaak uit een overoplettend betoon van iemand. Die oversecuur, vaak dwangmatig, probeert zaken in een gareel te brengen waar die zelf, hij of zij, daarmee uit kan komen. En blijft zijn ze ook in mijn spreken zo makkelijk door elkander heen te vinden. Ik kan doorsnee zeggen dat iemand die opleggend is, heel weinig psychische ruimte heeft om anders te kunnen. Omdat de optelsom van de eigen waarnemingen zo prikkelend werkt dat hij daar snel van af wil en dus opleggend is. vaak dwangmatig, probeert zaken in een gareel te brengen waar die zelf, hij of zij, daarmee uit kan komen. En blijft zijn ze ook in mijn spreken zo makkelijk door elkander heen te vinden. Ik kan doorsnee zeggen dat iemand die opleggend is, heel weinig psychische ruimte heeft om anders te kunnen. Omdat de optelsom van de eigen waarnemingen zo prikkelend werkt dat hij daar snel van af wil en dus opleggend is. vaak dwangmatig, probeert zaken in een gareel te brengen waar die zelf, hij of zij, daarmee uit kan komen. En blijft zijn ze ook in mijn spreken zo makkelijk door elkander heen te vinden. Ik kan doorsnee zeggen dat iemand die opleggend is, heel weinig psychische ruimte heeft om anders te kunnen. Omdat de optelsom van de eigen waarnemingen zo prikkelend werkt dat hij daar snel van af wil en dus opleggend is.Na interactie over de OntwikkelingspoortKun je dat zo begrijpen? Nee, oké. Als ik oversensitief, sensorisch heel snel overprikkeld raak op rommel, omdat mijn hoofd al vol zit met van alles en nog wat, dan ben ik overopleggend naar een ander toe actief geen rommel na te laten. Dit is echt een algemeen onderwerp. Maar wat belangrijk is, is dat je dit onderwerp op van alles en nog wat van applicatie kan laten zijn en je het onderwerp steeds dus kan veranderen. Want wiens hoofd overvol is door niet opgeruimde zaken in zichzelf, wordt overoplettend op thema’s in zijn omgeving die hem oversensitief en sensorisch doet aanspreken, wat er gewoon niet meer bij kan. En dat zie je ook vooral bij mensen met veel onverwerkte shit, die dat afrollen via anderen en die blijven anderen maar aansturen in het gareel wat men zelf nodig heeft. Dat zegt niets over de anderen. Maar je loopt zelf ook het risico, als je iets niet op tijd verteerd hebt, dan wil je geen geluidsoverlast, je wilt dit niet, je wilt dat niet, je wilt dat niet en vooral veel vrijheid. En uit de buurt van anderen blijven. Maar het is steeds het huiswerk in jou wat om opruiming vraagt, waardoor je verbindend vrijlatend met een ander overweg kan blijven gaan. Er is een zin in ontwikkelingspoort 4 die nog niet eens voorgelezen wordt waar een vraag op is naar het woord constructief.Wie oplegging van anderen niet constructief kan delen, beoefent dagelijks vrijlatendheid.In samengaan met de anderen waar een gemeenschappelijk doel en visie gehuldigd wordt, kan een natuurlijke leider een opstaan ​​die een indeling maakt in taakbevoegdheid wat een ieder zich in kan vinden. Dan kan je constructief delen in dat wat opgelegd wordt, als taak voor jou waar jij in voort beweegt. En dan is er een positief kader waarin opleggendheid niet nadelig wordt ervaren wordt maar als zinvol, aanvullend en samenhangend veroorzakend. In dit poortwoord wordt je ook wakker gemaakt om per keer te beoordelen of het een constructieve basis heeft dat wat gevraagd wordt aan jou om te doen, of niet. En als je elke keer vanuit een natuurlijke alertheid, voelt, van ja, hier voeg ik me vanuit graagte in, dan beweeg je vrij. Maar als je voelt, nee, dit is een niet constructieve opleggendheid, nou verkies je jezelf alleen en ga je niet ten nadele van jezelf mee, in het gedrag wat opgeeist wordt. Het woord delen zoals het hier bedoeld wordt, is: kan jij daar een positief onderdeel in zijn of niet? Neem je een deel van het geheel of durf je aan te nemen jezelf als deel van een geheel wat zich tot iets? En dan is het constructief. Maar als jij opleggend, opeisend iets moet een goeddunking van een ander, waar jij volstrekt ondergeschikt bent aan de missie, ja, dan past het niet.  

Ontwikkelingspoort 20110907-01
Veelvoelendheid luidt in
dat dieper aangelegen zaken
zich wensen te ontdoen van overmatigheid.

Met andere woorden,
men wenst te vertalen
wat dieper aangelegen wezenlijk beluisterd kan worden
opdat men meer in rust met zichzelf kan verblijven.

Veelvoelendheid
is het uitgangspunt naar derden toe gericht
en verblijft in wezen in het eigen zelf
waar het zonder opsmuk benaderd dient te worden,
ter zelfverkenning alleen.

Toelichting. Als je je veelvoelend ervaart (want dat ben je niet de hele dag, iedere minuut) dan is er iets diepgevoeld geraakt in jou en dat wenst zich te doen kennen door jou. Sterker nog, wanneer je het niet in diepte wenst te kennen, kan die veelvoelendheid tot overprikkeling leiden met alle gevolgen van dien omdat het huiswerk niet tijdig gedaan is. Poort 1 gaat over veelvoelendheid luidt in dat dieper aangelegen zaken zich wensen te ontdoen van overmatigheid. Kijk alles wat middelmatig verloopt, hoeft niet allerlei oprispingen in je gevoel teweeg te brengen, wil daar ben je al bekend mee. Maar alles waar je sensorisch veelvoelend op reageert, vraagt ​​een directe bekendmaking daarmee door jezelf, omdat het niet over de gewone matigheid gaat. Dus, er ligt iets speciaals in opgeslagen. Met andere woorden, wordt hier gezegd: men wenst te vertalen wat dieper aangelegen wezenlijk beluisterd kan worden, zodat mannen meer in rust met zichzelf kan verblijven. Veelvoelendheid is het uitgangspunt naar derden toegericht en verblijft in wezen in het eigen zelf waar het zonder opsmuk benadert dient te worden ter zelfverkenning. Nou, hier zit een mooie verborgen. Wil doorsnee zeggen dat we niet: o, ik voel zo veel voor mijn eigen proces, dit en dat in mezelf, laat ik eens puntje precies, goed gaan bevoelen, wat er in mij omgaat. Nee, wat zeg hulpverleners vaak: ik ben zo gevoelig, ik voel dat dit en dat met jou gaande is, etcetera. En ze houden het veel minder dicht bij zichzelf, bij wat zij voelen, dat dat ongewoon anders is, dus uit het algemeen geplaatst, dat een leerervaring zich opdoemt in hun veelvoelendheid waar zij zichzelf als eerste van bewust dienen te worden vóórdat ze überhaupt, al of niet gewenst door de ander, in een vertaalslag daarvan komen naar die ander toe. Wat je vaak ziet, is dat wat je voelt bij een andere te makkelijk en te snel vertaalbaar naar een andere toe terugbrengt in een plaats van het als een zelflerend proces in jezelf te aanvaarden, dat wát jij voelt als eerste een lering voor jou in heeft. Dus als je hem zo beluistert, hoor je ineens de poort anders. dus uit het algemeen geplaatst, dat daar een leerervaring zich opdoemt in hun veelvoelendheid waar zij zichzelf als eerste van bewust dienen te worden vóórdat ze überhaupt, al of niet gewenst door de ander, in een vertaalslag daarvan komen naar die ander toe. Wat je vaak ziet, is dat wat je voelt bij een andere te makkelijk en te snel vertaalbaar naar een andere toe terugbrengt in een plaats van het als een zelflerend proces in jezelf te aanvaarden, dat wát jij voelt als eerste een lering voor jou in heeft. Dus als je hem zo beluistert, hoor je ineens de poort anders. dus uit het algemeen geplaatst, dat daar een leerervaring zich opdoemt in hun veelvoelendheid waar zij zichzelf als eerste van bewust dienen te worden vóórdat ze überhaupt, al of niet gewenst door de ander, in een vertaalslag daarvan komen naar die ander toe. Wat je vaak ziet, is dat wat je voelt bij een andere te makkelijk en te snel vertaalbaar naar een andere toe terugbrengt in een plaats van het als een zelflerend proces in jezelf te aanvaarden, dat wát jij voelt als eerste een lering voor jou in heeft. Dus als je hem zo beluistert, hoor je ineens de poort anders. is dat wat je voelt bij een ander te makkelijk en te snel vertaalbaar naar een ander toe terugbrengt in plaats van het als een zelflerend proces in jezelf te aanvaarden, dat wát jij voelt als eerste een lering voor jou in heeft. Dus als je hem zo beluistert, hoor je ineens de poort anders. is dat wat je voelt bij een ander te makkelijk en te snel vertaalbaar naar een ander toe terugbrengt in plaats van het als een zelflerend proces in jezelf te aanvaarden, dat wát jij voelt als eerste een lering voor jou in heeft. Dus als je hem zo beluistert, hoor je ineens de poort anders.Veelvoelendheid luidt in, dat dieper aangelegen zaken zich wensen te ontdoen van overmatigheid. Met andere woorden uitgedrukt, men wenst te vertalen wat dieper aangelegen wezenlijk beluisterd kan worden, opdat men meer in rust met zichzelf kan verblijven.En dat stukje is zo belangrijk, je voelt iets, maar je moet het vertalen voor jezelf om weer tot een diepere rust in jezelf te komen. En veel mensen worden tureluurs van hun veelvoelendheid naar anderen toe, waardoor ze het minder diep beluisteren wat er speelt in de essentie, waardoor ze in de oppervlakte gaan reageren om minder gevoelig te reageren op wat hen aandoet. En deze poort zegt: zie veelvoelendheid als je hoofdverantwoordelijke bent voor alles wat je voelt. Want die veelvoelendheid betreft jou en je gebruikt het wel naar derden toe gericht, maar het blijft jouw hoofdverantwoordelijkheid. En als je dan dieper iets wenst te vertalen, wat dieper aangelegen wezenlijk beluisterd is geweest door jouzelf in jouzelf, alleen dan kan je het in neutraliteit naar buiten toe brengen.Na interactie over de Ontwikkelingspoort Er is geen vraag in een relatie tot de zin: Veelvoelendheid is het uitgangspunt naar derden toe gericht en verblijft in wezen in het eigen zelf.Of dat niet vervangen had kunnen worden door het woord maar. Nou, het woord ‘en’ als je daar bij wezen van spreken een schuin streepje op staat, dat is iets van ‘kom bij de les’ én het verblijft in jóuzelf. Je mag misschien ook nog een schuin streepje op de jou zeggen, ‘maar’ is een verzwakking, ‘en’ verblijft in jóuzelf. Er is ook nog een vraag rondom het woord dieper aangelegen, waarom niet dieper gelegen. Waarom dat woord ‘aan’ er dus voor. Mijn gevoel is dat daar een koppeling ingebracht wordt rondom dat de bron van wat gelegen is, hè, van een andere oorsprong is, dan het puur persoonlijke. Dus dat dieper aangelegen, dat is meer tot van de kern bewust. Kijk, dieper gelegen heb je ook een onderbewustzijn, maar dieper aangelegen kom je meer tot de kernbevatting van wie jouw wezen is van wat jouw wezen is.D: of het heeft te maken met dat: daar, op dat punt ben je aangesloten bij je eigen diepere bron Ja, je bent D:…. het een is vanuit zichzelf in aanleg aanwezig, dat is wat de genen mee geven… en aanleggen, aangelegen zijn, kan zijn dat je iets van buiten af ​​aanbrengt en jij zegt dat heeft er mee te maken met…. Ja, mooi wat je zegt. D: ik hoor het juist nog weer anders, ik hoor het: daar waar je aangelegd bent aan de bron, dus voorbij al persoonlijkheidslagen en als jij het over die lagen hebt, heb je al die persoonlijkheidslagen en daarónder dieper aangelegd daar zit die koppeling… ontmoette je bronEr zit een vergelijking tussen jullie uitleg. Eén van de mensen zegt hier: je kunt een bepaalde specifieke aanleg hebben, maar er zijn ook een aantal specifieke gevallen. En, wat ik net zei: het ligt dieper aangelegen, dus vanuit jouw bron. En er zitten overeenkomsten in jullie beider uitleg. Maar waar het om gaat, is dat het hecht aan het meest wezenlijke in jou.  

Ontwikkelingspoort 20110907-02
Veelvoelendheid
behoeft een rustige basis
om te komen tot destillering van gegevenheden die spelen.

Zie veelvoelendheid
als zijnde genererend
vernieuwingslagen in bewustzijn.

Toelichting In deze poort wordt erop gewezen dat er een diepe innerlijke rust, maar soms ook uiterlijke rust nodig is, om tot herkenning te komen van de lagen in jou die wezenlijk gevoelig geraakt zijn. Bij een tekort aan innerlijke rust, bijvoorbeeld binnen chaos, en bij een short aan rust in general zin voor hen die minder geoefend zijn zichzelf te blijven bevoelen ten allen tijde, is er een ondergraving van de kwaliteit veelvoelendheid actief. Daarom is het altijd belangrijk je te scholen in innerlijke rust binnen iedere omstandigheid, zodat de talenten die liggen in de veelvoelendheid opgederfd kunnen worden. Zij die veelvoelend kunnen zijn en blijven met veel letterlijke rust, hebben al een oefenschool doorlopen van kunnen bevoelen wat er, vanuit die rust, in hen zelf afspeelt. Menigmaal geschiedt dan dat hun leven in een versnelling komt, maar met minder letterlijke rust. En gaat het er om dat in volstrekte chaos het innerlijk punt van rust niet gemeden wordt. En men weet veelvoelend te blijven afstemmen op de meest onaangelegen momenten. En hier is dit een hele belangrijke zin. Wanneer veelvoelendheid ondermijnd wordt door tijdsdruk of ongeïnteresseheid daar naartoe, dan verliest het zijn potentie. Tijdsdruk kan zo’n invasie teweegbrengen juist van extra gevoeligheid, dus tijdsdruk kan zo’n extra invasie geven juist op de al bestaande, dat je achterstand oploopt met verwerking van gevoeligheden en dat vraagt ​​dus bijzondere aandacht. Erger is nog niet ongeïnteresseerdheid. Willen, je kan wel denken: ik ben nou eenmaal een gevoelig wezen, maar wat zou je ermee moeten, ik adem rustig door; ja, dan kom je bedrogen uit. Wil je de opstapeling van al die gevoeligheden, die gaan zich roeren en jij hebt niet meer het stuur in handen. En dat is vaak een groot nadeel, omdat wanneer de gevoeligheden zich laten kennen en jij kan de besturing daarvan niet aan, van nu bevoel ik dit een beetje en dan dat een beetje en het komt als een hoos over je heen, dan ben je als een stuurman op een groot schip op woelige baren en dan moet je wel een groot talent hebben om door al die golven heen te laveren. Dus het is veel meer van kundigheid getuigend om tussentijds die te eerbiedigen en met rust en stilstand in je leven die opgeslagen herinneringen waar je eerder geen tijd voor had,  

Ontwikkelingspoort 20110907-03

Veelvoelendheid vraagt onderhoud in bewegingsgerichtheid omdat waar men voelt en wat men voelt diepgaand tot betekenis herleid kan worden naar het eigen zelf toe gericht. Dit maakt tevens waar dat wat men ondervindt middels zelfwaargenomen gedrag in veelvoelendheid staand, een meerwaarde uitdrukt aan zelfbesef. Wees daarom onderhoudszeker in wat u veelvoelend gewaar bent.

Toelichting Ontwikkelingspoort

Poort 3 dus. Veelvoelendheid vraagt onderhoud in bewegingsgerichtheid omdat waar men voelt en wat men voelt diepgaand tot betekenis herleid kan worden naar het eigen zelf toe gericht. 

Het is zo belangrijk dat dat een zelfbekentenis is, al zou niemand er ooit weet van hebben. Het boek van mij Eenzaamheid als loutering, dat zijn allemaal processen waar ik toen doorging, zonder dat het gedeeld kon worden. Maar wat was er gebeurd als ik het zelf niet gevolgd had. Snap je?

Wanneer je afhankelijk bent van de luisteraar of sterker nog, iemand die je bevestigt, dan ben je afhankelijk in je ontwikkeling van de tijd en de toestemming van de ander voordat het bij jou, wat er in jouw leven gebeurd, mag landen.

Terwijl jij in jouw veelvoelendheid de verantwoording hebt, dat alles wat jij doorgaat per dag, per moment dient te landen, zonder toeschouwers.

Dit maakt tevens waar dat wat men ondervindt middels zelfwaargenomen gedrag in veelvoelendheid staand, een meerwaarde uitdrukt aan zelfbesef. 

Waarom? Jíj bevestigt het. Jíj woont in dat gevoel. Jíj doorleeft het en je hebt geen afhankelijkheid daarin van een ander.

Wees daarom onderhoudszeker in wat u veelvoelend gewaar bent.

Maar doe het ook haast als een gewoonte. Vandaar dat ik me verspreek.

Het is ook belangrijk om iedere dag te bevoelen vanuit een lege gesteldheid in jezelf: zijn er zaken die ik onderdrukt heb om dieper toe te laten om alsnog na te bevoelen waar ik mee in contact sta. En wat doet het me. En hoe voed ik mezelf daar al of niet in. En geef jezelf ook de, eh, laat ik het anders zeggen, voorzie jezelf ook van de kracht en de troostrijkheid van je eigen aanwezigheid in dat wat jij in jezelf als een teveel ervaart. Want het ís teveel wanneer je jezelf niet troostrijk omgeeft. En dan adem je wel door en je gaat wel door, maar je woont te weinig in wat zo diep aangelegen gevoelig geraakt is in jou en als je niet oplet ga je in de bovenstromen overleven en functioneren, en dat voelt op een gegeven ogenblik toch niet aangenaam. Dus nodig je per keer uit in wat in diepte geraakt is en bevraag jezelf ook van, als je die geraaktheid ontmoet wat de woorden zijn of wat het gedrag in jou is, waarin je kan steunen dat wat wezenlijk in jou gaande is. Je kan niet doen blijvend, alsof je niet geraakt bent door je eigen veelvoelendheid. Mensen die minder voelen, hebben minder om te zetten, maar iemand die veel voelt, heeft voortdurend huiswerk te doen.